Brookings Institution ma głębokie powiązania z Komisją Trójstronną, która zapoczątkowała Technokratyczny Nowy Międzynarodowy Ład Gospodarczy w 1973 r. Obecnie w jej zarządzie zasiada kilku komisarzy. Tak więc, kiedy Brookings mówi, TN słucha. ⁃ Edytor TN
Nie tak dawno technologia informowana była o narzędziu demokratycznego postępu. Niektórzy określali powstania arabskiej wiosny, które przetoczyły Bliski Wschód, jako „rewolucję na Facebooku”, ponieważ działacze używali mediów społecznościowych do organizowania i gromadzenia współobywateli. Uważa się, że technologie platformy internetowej pomagają promować równość, wolność i demokrację, umożliwiając obywatelom publikowanie swoich pomysłów i rozpowszechnianie ich codziennej rzeczywistości nieskrępowanej przez strażników, swobodne komunikowanie się ze sobą i opowiadanie się za reformami politycznymi.
W ostatnich latach pojawiły się jednak wątpliwości dotyczące wpływu technologii informatycznych na demokrację. Rosnący refren sceptyczny technologicznie zwraca uwagę na to, w jaki sposób technologia informacyjna zaburza demokrację. Żaden kraj nie jest odporny. Od Nowej Zelandii przez Myanmar po Stany Zjednoczone terroryści, rządy autorytarne i zagraniczni przeciwnicy zbroją Internet. Internetowa kampania wpływów Rosji podczas wyborów prezydenckich w USA w 2016 pokazała, jak łatwo i skutecznie źli aktorzy mogą wykorzystać technologie platformy do realizacji własnych interesów. Objawienia na temat Cambridge Analytica, firmy doradztwa politycznego wynajętej przez kampanię prezydencką Donalda Trumpa, która pozyskała dane osobowe od milionów użytkowników 87 na Facebooku, ujawniło brak monitorowania przez Facebook informacji gromadzonych przez osoby trzecie za pośrednictwem jego platformy i zapobiegania niewłaściwemu wykorzystaniu.
Obawa wykracza poza pojedyncze incydenty i stanowi sedno modelu biznesowego, który stanowi podstawę wielu dzisiejszych dużych firm technologicznych. Przychody z reklam, które napędzają ekonomię uwagi, prowadzą firmy do tworzenia nowych sposobów, aby użytkownicy mogli przewijać, przeglądać, klikać, publikować i komentować tak długo, jak to możliwe. Algorytmy zaprojektowane do tego celu często kończą się wyświetlaniem treści przygotowanych dla rozrywki, szoku i gniewu każdego użytkownika.[4] Sposoby, w jakie obecnie konstruowane są platformy internetowe, stały się przedmiotem ostrzału w celu zaostrzenia polaryzacji, radykalizacji użytkowników i nagradzania za zaangażowanie w dezinformację i treści ekstremistyczne. Podczas gdy wiele dużych firm technologicznych nie zainwestowało w ochronę własnych platform przed nadużyciami, zaprojektowały usługę, która zwiększyła istniejące napięcia polityczne i stworzyła nowe słabości polityczne.
Kraje na całym świecie zareagowały na to rosnące zagrożenie, rozpoczynając dochodzenia, uchwalając nowe przepisy i uruchamiając raporty. Tymczasem Stany Zjednoczone pozostają w tyle za innymi rządami nawet w obliczu dobrze udokumentowanych nadużyć podczas wyborów 2016. Stany Zjednoczone wolniej ograniczają się do „wielkiej technologii”, częściowo ze względu na lęk przed nadmiernym zasięgiem państwa, konstytucyjne i kulturalne zaangażowanie na rzecz wolności słowa oraz niechęć do ograniczania zdolności dynamicznych firm do innowacji.
Z drugiej strony, kroki podjęte przez rządy na całym świecie można wyjaśnić pewnymi ogólnymi zasadami, które są wspólne dla różnych krajów. Coraz większy międzynarodowy konsensus stwierdza, że sposoby, w jakie obecnie projektowane są dominujące platformy internetowe, stanowią nieodłączne zagrożenie dla demokracji. W wielu krajach prawodawcy podzielają pogląd, że strukturalny projekt gospodarki uwagi doprowadził do dezinformacji i jej szybkiego rozprzestrzeniania się w Internecie. Twierdzą, że dzisiejsze potężne technologie zaostrzyły dyskurs publiczny, zaspokajając apetyt na polityczną plemienność, dostarczając informacji - prawdziwych lub fałszywych - zgodnych z ideologicznymi preferencjami każdego użytkownika. Uważają, że sposoby, w jakie dominujące platformy filtrują i rozpowszechniają informacje w Internecie, stanowią poważne polityczne zagrożenie nie tylko dla nowszych, bardziej kruchych demokracji, ale także dla istniejących od dawna zachodnich demokracji liberalnych.
Podczas gdy prawodawcy w USA zaczynają krytykować sposoby, w jakie platformy internetowe nie są w stanie kontrolować własnych technologii, nadal nie chce reagować na negatywne skutki uboczne gospodarki cyfrowej, ustanawiając warunki regulujące przepływ informacji i klasyfikując niektóre treści jako gorszący. To, zdaniem wielu, naruszyłoby prawa do wolności wypowiedzi w Pierwszej Poprawce. Tymczasem inne kraje określiły wyraźniejszą rolę regulacyjną w łagodzeniu zagrożeń, jakie platformy internetowe stanowią dla społeczeństw demokratycznych.
Podkreślił się podobny podział na działania podejmowane w Europie i USA w kwestiach prywatności w Internecie. Europa zareagowała zdecydowanie, aby chronić prywatność użytkowników online, wzmacniając swój i tak już solidny zestaw przepisów dotyczących prywatności, gdy uchwalił Ogólne rozporządzenie o ochronie danych na wiosnę 2016. Prawo to jest powszechnie uznawane za najtrudniejsze i najbardziej kompleksowe prawo o prywatności cyfrowej w książkach i jest oparte na przywiązaniu kulturowym do ochrony prawa osób fizycznych do kontroli dostępu do ich danych osobowych.
...
Prywatność użytkownika
Platformy internetowe, które opierają się na ukierunkowanych reklamach w celu generowania przychodów, gromadzą jak najwięcej danych osobowych swoich użytkowników. Przez lata firmy technologiczne były w stanie gromadzić, wykorzystywać i udostępniać dane użytkowników w dużej mierze nieograniczone. Badanie New York Times wykazało, że Facebook dał wielu dużym firmom technologicznym dostęp do danych osobowych użytkowników, w tym prywatnych wiadomości użytkowników. W innym dochodzeniu Wall Street Journal stwierdził, że aplikacje na smartfony zawierające bardzo wrażliwe dane osobowe, w tym informacje o cyklach menstruacyjnych użytkowników, regularnie dzielą się danymi z Facebookiem. Podczas gdy użytkownicy Facebooka mogą zabronić serwisowi społecznościowemu wykorzystywania ich danych do otrzymywania ukierunkowanych reklam, użytkownicy nie są w stanie uniemożliwić Facebookowi gromadzenia danych osobowych w pierwszej kolejności.
Tymczasem głośne przypadki naruszenia danych uwidoczniły niezdolność niektórych największych firm technologicznych do ochrony informacji użytkowników przed niewłaściwym wykorzystaniem. Cambridge Analytica, firma zajmująca się danymi politycznymi powiązana z kampanią prezydencką Donalda Trumpa, skierowała wyborców przed wyborami prezydenckimi 2016, skutecznie gromadząc prywatne informacje od milionów użytkowników Facebooka 87, z których większość nie zgodziła się na wydanie Facebooka ich informacje stronom trzecim. Kampania wykorzystywała te dane do kierowania spersonalizowanych wiadomości do wyborców i „indywidualnie szepcząc coś do każdego z ich uszu”, jak opisał informator Christopher Wylie. Zaledwie kilka miesięcy po historii Cambridge Analytica hakerzy z powodzeniem włamali się do sieci komputerowej Facebooka i ujawnili dane osobowe prawie 50 milionom użytkowników.
Podczas gdy użytkownicy mają bezpłatny dostęp do wielu platform technologicznych, przekazują swoje dane osobowe z niewielkim zrozumieniem ilości, charakteru lub zastosowania firm zajmujących się technologią danych, a także z niewielką możliwością powstrzymania ich gromadzenia. Skandal z Cambridge Analytica ujawnił, że całe systemy i procesy polityczne, a nie tylko poszczególni użytkownicy, są narażone na ataki, gdy duże firmy technologiczne nie potrafią właściwie przetwarzać danych użytkowników i pozostawiają otwarte drzwi dla osób zainteresowanych wykorzystaniem rozłamów społecznych i politycznych.
Unia Europejska uznała prywatność użytkowników online za najwyższy priorytet, zyskując pozycję światowego lidera w tej dziedzinie po przyjęciu ogólnego rozporządzenia o ochronie danych. Prawo określa nowe wymagania dotyczące uzyskania zgody użytkownika na przetwarzanie danych, nakazuje przenoszenie danych, nakłada na organizacje obowiązek terminowego powiadamiania użytkowników o naruszeniach danych oraz umożliwia nakładanie wysokich kar na organizacje, które naruszają przepisy. Niecały rok po wejściu w życie RODO francuscy urzędnicy nałożyli na Google grzywnę w wysokości 57 milionów dolarów za niepoinformowanie użytkowników o praktykach gromadzenia danych i uzyskanie zgody na ukierunkowane reklamy. Po skonfrontowaniu się z presją Komisji Europejskiej, Facebook zgodził się wyjaśnić użytkownikom, że oferuje swoje usługi za darmo, wykorzystując dane osobowe do wyświetlania ukierunkowanych reklam. W Irlandii Facebookowi stoi kilka dochodzeń w sprawie zgodności z europejskimi przepisami o ochronie danych. Te posunięcia sygnalizują zaangażowanie Europy w surowe egzekwowanie przepisów w ramach nowego systemu ochrony prywatności.
wpDiscuz