Blokady, a nie pandemia, stworzyło spustoszenie

Mogą minąć lata, zanim w pełni zdamy sobie sprawę z konsekwencji polityki blokowania, którą rządy na całym świecie nałożyły na swoich obywateli w odpowiedzi na covid-19, ale dowody na koszty zaczynają napływać.

Ostatnie badania przeprowadzone przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) przeprowadziło ankietę wśród tysięcy uczniów szkół średnich na temat skutków pandemii. „Od początku pandemii”, czytamy w badaniu, „ponad połowa uczniów miała trudności z ukończeniem zajęć szkolnych (66%) i doświadczyła przemocy emocjonalnej ze strony rodzica lub innej osoby dorosłej w swoim domu (55%)” co silnie korelowało z uczniami, którzy „doświadczali niepewności z powodu utraty pracy przez rodziców (29%), utraty pracy osobistej (22%) i głodu (24%).”

Powiązane badanie CDC, wydany tego samego dnia, zbadał wpływ pandemii na zdrowie psychiczne uczniów szkół średnich. Okazało się, że „w ciągu 12 miesięcy poprzedzających badanie 44.2% doświadczało uporczywego uczucia smutku lub beznadziejności, 19.9% poważnie rozważało próbę samobójczą, a 9.0% próbowało popełnić samobójstwo”.

Te odkrycia nie powinny być zaskoczeniem. Dopiero po kilku miesiącach pandemii raport CDC zachorowalności i umieralności ankietowanych osób w każdym wieku dotyczących nadużywania substancji i myśli samobójczych, a młodzi ludzie wykazali najbardziej dramatyczny wzrost w porównaniu z ankietami sprzed choroby. Ten raport został oczywiście zignorowany, ponieważ demagogowie w polityce i media przewidzieli Armagedon, jeśli świat nie przyjmie ich drakońskiej polityki izolacji.

Teraz, gdy Chicken Littles wróciły do ​​domu, prawdziwe pytanie brzmi, czy wyniki tych badań są konsekwencją pandemiczny albo odpowiedź do niego. Jeden przedstawiciel CDC, mówiąc o studiach, udzielił odkrywczej odpowiedzi na to pytanie: „To naprawdę daje nam dowody, aby powiedzieć z całą pewnością” że pandemia był niezwykle destrukcyjny dla młodych ludzi i ich rodzin” (podkreślenie dodane). „Pandemia zebrała żniwo”, zgodnie z każdym nagłówkiem mediów donoszącym o badaniach.

Niektórym rozróżnienie między pandemią a blokadą może wydawać się dzieleniem włosa na czworo, ale dobór słów może mieć ważne konsekwencje dla obecnej i przyszłej polityki. Logika stojąca za mandatami na rzecz dystansu społecznego polega na tym, że taka polityka jest konieczna, aby zmniejszyć dotkliwość pandemii. Nawet w obliczu przytłaczające dowody na to, że blokady okazały się nieskutecznewierni będą zawsze znajduj sposób na odrzucenie pesymistów i domagać się jeszcze bardziej surowych mandatów (problem polega na tym, że nie odizolowaliśmy się wystarczająco!).

Jeśli, jak twierdzą media i badacze, jest to pandemiczny biorąc takie piętno na młodych ludzi, wydaje się, że uzasadnia to jeszcze bardziej autorytarne reakcje na wirusa. Zablokuj mocniej! Izoluj dalej! Ukaraj surowiej! Zamknięci, jak pani Lovejoy, muszą tylko krzyknąć „pomyśl o dzieciach” i efektach pandemia zmusza ich do wspierania tych polityk, które w rzeczywistości odpowiadają za problemy, które mają rozwiązać.

Dlatego tak ważne jest właściwe powiązanie przyczyny i konsekwencji. To nie jest i nigdy nie była pandemia, która tworzy niepewność finansową rodzin i niszczy życie społeczne naszej młodzieży. To nie pandemia zwiększa wskaźniki depresji, nadużywania narkotyków i myśli samobójczych wśród nastolatków (i dorosłych, nawet jeśli nie tak poważnie). Są to koszty reakcji politycznych na pandemię, które, w imię zapewnienia nam bezpieczeństwa, powiedziały bezbronnym młodym ludziom, że nie mogą widywać się z przyjaciółmi, pokazywać twarzy ani angażować się w żadne działania społeczne, które pomagają im się rozwijać zdrowi psychicznie dorośli.

Nadszedł czas, aby media zaczęły donosić, że to blokady, izolacjonizm i nakaz dystansu społecznego – a nie pandemia – odbiły się na nastolatkach.

https://mises.org/wire/lockdowns-not-pandemic-created-havoc