Blaylock: W przypadku programu Social Utility, ile naprawdę dziadek i babcia są naprawdę warci?

W poprzednim eseju dyskutowałem o koncepcji, która jest zawsze w myśli socjalistycznego planisty i która jest „użytecznością społeczną”. Aby w pełni zrozumieć tę koncepcję, trzeba zrozumieć filozofię socjalistyczną, jeśli rzeczywiście można ją nazwać filozofią, ogólnie filozofie są analityczne. W ich światopoglądzie, który jest zasadniczo gnostyczny, światem zajmują się dwie podstawowe formy ludzkiego życia: mądrzy i wybrani oraz ci, którzy tworzą zwykłą motłoch - masy.

Mędrcy, w starszym gnostyckim ujęciu, są namaszczeni przez boską siłę, aby prowadzić ludzkość i kształtować jej naturę w oparciu o zrozumienie wynikające z tajemnej wiedzy starannie strzeżonej przez mistyków starożytnego świata. Ta idea, że ​​niektórzy ludzie są wybrani do rządzenia ludzkością, przeniknęła wiele rządów świata, odkąd i w czasach współczesnych osiągnęła mniej metafizyczny odcień, ale wciąż jest podzielona między tych, którzy trzymają się starożytnych pojęć gnostycyzmu, takich jak teozofowie (Alice Bailey) oraz współczesne spojrzenie na ruch Nowego Porządku Świata. Oczywiście często się mieszają. Jesteśmy świadkami gwałtownego zainteresowania mądrością pochodzącą z gnostyckich ewangelii, której nauczał jej główny uczeń Elaine Pagels. Wielu intelektualistów, wysokich rangą polityków, a nawet duchowieństwo zaakceptowało wierzenia gnostyczne.

Kiedy przyjmuje się, że niektórzy ludzie są wybierani, aby rządzić wyłącznie na podstawie ich boskiego namaszczenia i że rządzą oni nie w oparciu o surową moc, ale przez fakt, że posiadają mądrość daleko wykraczającą poza zwykły człowiek, przyjmuje się, że masy (zwyczajne ludzie) muszą „być posłuszni” - to ich obowiązek.

W opinii gnostyka społeczeństwo jest chaotyczne, źle zaplanowane i niesprawiedliwe. Dlatego ich zdaniem, poprzez serię dokładnie przemyślanych planów, społeczeństwo może zostać ukształtowane lub opracowane w taki sposób, aby stworzyć społeczeństwo bardziej wolne, sprawiedliwe i szczęśliwe, niż mogłoby się zdarzyć. Wymaga to, aby masy, ludzie, byli przekonani do przestrzegania planu, a jeśli nie są przekonani, muszą zostać nakłonieni do zaakceptowania planu. Jak powiedział Edmund Burke:Ludzie nigdy nie rezygnują ze swoich swobód, ale są złudzeni. Ostatecznością jest po prostu siła.

Mądrzy widzą społeczeństwo tak, jak rodzic patrzy na swoje małe dzieci, trzeba ich zmusić do zażywania lekarstw, bo tylko mądrość rodziców może wiedzieć, że na dłuższą metę będzie to dla nich dobre - idea społeczeństwa paternalistycznego. Zapewnia się również, że zwykły motłoch nigdy nie będzie miał wizji i zdolności intelektualnych, aby zrozumieć plan w całości. Widzimy ten poziom arogancji we wszystkich ich pismach.

Uzbrojeni w ten światopogląd, samozwańcza elita doszła do wniosku, że skoro muszą zaprojektować doskonałe społeczeństwo, to tylko oni muszą ocenić wartość osoby w kategoriach użyteczności społecznej - co jednostka lub grupa może zaoferować nowemu porządkowi świata . Z tego punktu widzenia użyteczność społeczna opiera się na wkładzie w plan. Planista socjalistyczny zajmuje się tylko w kategoriach społeczeństwa jako całości lub ogólnie dla gospodarki świata.

Ten, kto pracuje, płaci podatki i nie jest obciążeniem dla państwa, ma wyższą użyteczność społeczną niż emeryt lub niepełnosprawny, który nie tylko nie wnosi umiejętności (pracy) ani nie płaci podatków, ale jest bardziej prawdopodobne, że jest obciążeniem dla państwa . W myśleniu kolektywistycznym (postrzeganie społeczeństwa jako całości i brak troski o jednostkę) ta ostatnia osoba powinna zostać usunięta ze społeczeństwa poprzez pozytywną lub negatywną eutanazję. Jest to pozytywne, jeśli ktoś aktywnie zabija osobę, a negatywne, jeśli po prostu odmawia się tym osobom dostępu do opieki podtrzymującej życie - w obu przypadkach są one równie martwe.

Amerykańska elita gnostycka wybrała negatywną eutanazję jako system, który będzie najbardziej akceptowany przez lud, masy. Mechanizmem tego trybu zabijania jest racjonowanie opieki zdrowotnej. To ironiczne, że podczas tej debaty na temat narodowej socjalistycznej opieki zdrowotnej wielu obrońców głosu zaprzecza, że ​​administracja chce kogokolwiek zabić, ale jeśli czytamy słowa tych, którzy opracowali ten plan, to właśnie to mówią.

Historyk Paul Johnson napisał w swojej książce: Intelektualiści, to "inżynieria społeczna jest dziełem tysiącleckich intelektualistów, którzy wierzą, że mogą przekształcić wszechświat na podstawie własnego rozumu. Jest to pierworodztwo tradycji totalitarnej ”. Ci intelektualiści są wybranymi mądrymi współczesnych czasów. Socjalista Edward Alsworth Ross w swojej książce Kontrola społeczna, wyjaśnia, że ​​niektórzy, mądrzy, muszą stworzyć plan, który ustanowi kontrolę nad społeczeństwem i że to ci liderzy muszą kontrolować zachowanie i działania ludzi. Ta książka, która była bardzo wpływowa wśród decydentów, została napisana w 1910 roku. W rozdziale o Potrzeba kontroli społecznej on tłumaczy:

„Chociaż tkanka społeczna jest początkowo utrzymywana razem przez samą siłę broni, czas stopniowo maskuje nagą potęgę, a wpływy moralne i duchowe częściowo zastępują brutalną siłę. A zatem w złożonym społeczeństwie, w którym potrzeba kontroli jest najbardziej niezbędna i nieustanna, różne instrumenty regulacji otrzymują najwyższe formy i kończą. Udoskonalono tutaj technikę niemal każdego rodzaju kontroli. ”

Następnie mówi:

„Jedyną rzeczą, która może pozwolić społeczeństwu na pozbycie się kontroli, jest jakiś korzystny wybór. Sposobem na wyprodukowanie kota o krótkich szponach nie jest przycinanie pazurów kolejnych pokoleń kociąt, ale wyławianie najkrótszych kotów o szponach i rozmnażanie się z nich.

Jest to oczywiście wezwanie do eugenicznej inżynierii społeczeństwa, aby hodować pożądane osoby i uwolnić społeczeństwo od niezdolnych i niepożądanych. Ważne jest, aby pamiętać, że osoby popierające te drakońskie programy eugeniczne nie były niezadowolonymi marzycielami w niektórych nowojorskich kawiarniach, byli mężczyznami i kobietami o wysokiej randze społecznej, intelektualistami, prezydentami dużych uniwersytetów, decydentami, szefami korporacji, a nawet prezydentami Stanów Zjednoczonych. Byli to ludzie na stanowiskach władzy i wpływów, którzy mogli spełnić te marzenia o utopijnym społeczeństwie, co czyniło ich bardzo niebezpiecznymi.

Lily Kay w swojej książce Molekularna wizja życia, historia biologii molekularnej, stwierdza:

„Do czasu uruchomienia programu biologii molekularnej filantropie Rockefellera miały duże doświadczenie z eugeniką… wsparły projekty eugeniczne, takie jak kampania sterylizacyjna Narodowego Komitetu Higieny Psychicznej, mająca na celu ograniczenie rozmnażania osób o słabych umysłach, Filantropie Rockefellera działały również w dziedzinie eugeniki za pośrednictwem Biura Higieny Społecznej (BSH) i Laury Spellman Rockefeller Memorial (LSRM). ”

Entuzjazm dla inżynierii społecznej i eliminacja „niezdolności” sięgającej poza nasze brzegi dzięki powiązaniom z niemieckim ruchem eugenicznym, ulubionym tematem Hitlera i narodowego socjalisty. Edwin Black w swojej historii ruchu eugenicznego, Wojna ze słabymi, mówi:

„Trzeci Międzynarodowy Kongres Eugeniki odbył się w Nowym Jorku w sierpniu 1932 r., Ponownie w American Museum of Natural History. Chociaż organizacje takie jak Fundacja Rockefellera przekazały ogromne kwoty niemieckiej eugenice na badania i podróże, granty często ograniczały się do konkretnych działań w Niemczech lub krajach sąsiednich. ”

Powodem cytowania tego materiału jest pokazanie, że nawet w kraju takim jak nasz najzdolniejsza i najlepiej wykształcona klasa może czasami mieć obsesję na punkcie niebezpiecznych pomysłów, które mogą wyrządzić szkodę jednostkom. Ci indywidualni planiści stają się szczególnie niebezpieczni, kiedy kontrolują stery edukacji, rozpowszechniają wiadomości i kształtują politykę. Jak głosi tytuł książki Richarda Weavera: Pomysły mają konsekwencje.

Współcześni inżynierowie społeczni

Wiele osób nie wie, że po raz kolejny grupa naszych najbardziej powiązanych politycznie intelektualistów realizuje ideę, która może zaszkodzić wielu ludziom w naszym społeczeństwie. Znaczna część funduszy na te pomysły ponownie pochodzi z głównych fundacji w naszym kraju, zwłaszcza Fundacji Forda, Fundacji Rockefellera i podmiotów stowarzyszonych oraz Fundacji Carnegie. Te główne fundacje są połączone w sieć z setkami innych fundacji i grup badawczych, co daje im ogromny wpływ na społeczeństwo i wśród polityków, którzy mogą realizować te idee na podstawie określonych przepisów.

Wybrałem Hastings Center jako źródło publikacji na temat nowych rozumień dotyczących opieki zdrowotnej promowanych przez tę administrację. Mówię tę administrację, ale jestem pewien, że projekt ustawy nie został sporządzony w żadnym biurze Kongresu, a raczej został przygotowany dawno temu przez jeden z think tanków fundacji. Opieram się na mojej wiedzy na temat obsesji fundacji na punkcie planowania opieki zdrowotnej i medycyny uspołecznionej, a także złożoności tej ustawy.

Centrum Hastings, jak niektórzy pamiętają, wiele lat temu było zaangażowane w wiele kontrowersji, ponieważ grupa promująca ideę negatywnej eutanazji miała na celu ustanowienie większej równości w dystrybucji opieki zdrowotnej. Nie byli tak otwarcie radykalni jak Towarzystwo Hemlocków, którzy uważali, że ich obowiązkiem jest wyeliminowanie osób uważanych za niezdolnych do życia i promowanie idei posiadania panelu ekspertów decydujących o tym, kto będzie żył, a kto umrze w domach opieki.

Jednym z pracowników Centrum Hastings jest dr Ezekiel Emanuel, car opieki zdrowotnej prezydenta Obamy i źródło stałego wkładu w „reformę” opieki zdrowotnej. Jego praca naukowa znajduje się w pakiecie artykułów wyrażających stanowisko Hastings Centers w sprawie reformy opieki zdrowotnej i życia w ogóle.

Na tej stronie internetowej składają następujące oświadczenie:

„Śmierć może się nie zmieniła, ale umieranie jest zupełnie inne od tego, czym było kiedyś, dzięki technologiom medycznym, które przedłużyły życie i sprawiły, że umieranie często było długotrwałym procesem, a nie nagłym wydarzeniem. Osoby z niewydolnością nerek mogą przeżyć na dializie przez 20 lub więcej lat. Osoby z nieuleczalnym rakiem mogą żyć miesiącami lub latami z chemioterapią i radioterapią. Ofiary wypadków samochodowych, które kiedyś umarłyby w wyniku urazów głowy, mogą teraz być utrzymywane przy życiu dzięki wentylatorom i rurkom do karmienia. W międzyczasie terapie ratujące życie osób, które kiedyś były nagłymi zabójcami, jak zawał serca, oznaczają, że coraz więcej z nas kończy się przewlekłymi powikłaniami lub choruje na demencję ”.

Innymi słowy, ze względu na postępy w medycynie możemy teraz dać ludziom dłuższe życie, nawet jeśli mają oni obecnie nieuleczalne choroby i ich zdaniem jest to błędne. Dlaczego, ponieważ oznacza to po prostu, że mogą skończyć z czymś gorszym po latach, takim jak demencja. To bardzo podobne do powiedzenia, że ​​naprawienie ogrodzenia byłoby marnotrawstwem, ponieważ ostatecznie i tak się zużyje.

Artykuł z kolekcji Hastings Center jest autorstwa starszego konsultanta Centrum, Bruce'a Jenningsa, zatytułowany Liberty: Free and Equal. Zasadniczo jest to dyskusja na temat tego, jak należy na nowo zdefiniować wolność w świetle nowego sposobu myślenia. Socjaliści na nowo zdefiniowali większość słów dotyczących ich ataków na wolne społeczeństwa. Na przykład Lenin zdefiniował akt moralny jako taki, który popiera rewolucję socjalistyczną. Zatem zabijanie milionów w gułagach jest moralne, ponieważ promowało rewolucję komunistyczną.

Na pierwszej stronie odwołuje się do merkantylistycznej idei, że kraj ma określoną ilość bogactwa i że zadaniem planisty społecznego jest zapewnienie „sprawiedliwego” podziału tego bogactwa. W tym ujęciu możemy myśleć o gospodarce jako o ciastku o ustalonej wielkości. On mówi:

„Uważa się, że taki konflikt pojawia się na przykład wtedy, gdy zezwalanie wszystkim jednostkom na gromadzenie tak dużo, jak tylko może, podważa zdolność całego społeczeństwa do zapewnienia każdemu sprawiedliwego udziału”.

Innymi słowy, ekonomiczne ciasto jest tylko tak duże, a jeśli niektórzy wezmą większy kawałek, inni dostaną mniejszy kawałek. Adam Smith, w Wealth of Nations od tego czasu wielu ekonomistów wykazało, że nie jest to prawdą - wielkość tortu stale rośnie w społeczeństwie wolnego rynku i jest zdeterminowana kreatywnością i geniuszem osób działających w wolnym społeczeństwie, w którym własność prywatna jest chroniona . Ci socjalistyczni planiści nie rozumieją tego, ponieważ są socjalistami, a socjalizm nigdy nie może stworzyć niczego pod względem wzrostu gospodarczego, może jedynie redystrybuować siłą to, co wytworzył wolny rynek.

Stwierdzamy również, że socjaliści często redefiniują niektóre słowa, których używają, by oszukać społeczeństwo. Na przykład, jak stwierdzono powyżej, Lenin nauczał, że czyn był moralny, jeśli promował rewolucję. Uzasadniało to masowe zabijanie dziesiątek milionów Rosjan, ponieważ przyspieszyło rewolucję komunistyczną. W swoim eseju Liberty: Free and Equal Bruce Jennings, starszy konsultant Hastings Center mówi:

„Rozmowa na temat reformy zdrowia musi zostać ponownie opracowana na poziomie oddolnym, aby nowy sposób postrzegania wolności i jej potrzeb wyrósł z tej rozmowy. Jednym z założeń tego ruchu powinno być zapewnienie równości w dostępie do opieki zdrowotnej, zmniejszenie dysproporcji grupowych w stanie zdrowia oraz zwrócenie większej uwagi na społeczne uwarunkowania zdrowia populacji i jednostek - wszystkie cele polityki, dzięki którym wolność zostanie wzmocniona, a nie zmniejszona . ”

Widzimy więc, że definicja wolności została teraz postawiona na głowie i mówi się nam, abyśmy postrzegali ten atak na wolność jako wzmacniający wolność. Chodzi mu o to, że patrząc z szerszej perspektywy i nosząc specjalne okulary socjalizmu, silna redystrybucja twoich zarobków będzie wyglądać jak większa wolność. Dzieje się tak, ponieważ z socjalistycznego punktu widzenia inżynieria ludzkości uczyni opiekę zdrowotną bardziej sprawiedliwą.

Znowu zależy to od zrozumienia ekonomii. Jeśli zaakceptujesz merkantylistyczny pogląd na bogactwo narodu, że istnieje placek do podziału, tak, prawdziwa sprawiedliwość wymaga redystrybucji dostępu, ale w prawdziwie wolnym społeczeństwie, w którym tworzenie bogactwa powstaje od jednostek i grup wolnych jednostek uczestniczących w operacje na wolnym rynku, to nieprawda. W wolnym społeczeństwie nie dzielimy ustalonej ilości zasobów, pozwalamy ludziom decydować, w jaki sposób najlepiej dla nich, za pomocą własnych pieniędzy, indywidualnie zaspokoić ich potrzeby i pragnienia związane z opieką zdrowotną.

Kiedy socjaliści mówią, że dzielą „ograniczone zasoby”, należy zapytać: o jakie zasoby chodzi? Na wolnym rynku dostępność zasobów zależy od popytu i kreatywności przedsiębiorcy. W rzeczywistości w wielu swoich publikacjach narzekają, że popyt konsumentów napędza rozwój większej liczby technologii i postęp w medycynie. Nie mogą mieć tego w obie strony.

Trzeba zrozumieć, że socjalizm dotyczy przymusu. Socjaliści uważają, że ich pogląd na społeczeństwo jest jedyny słuszny, ponieważ są wybranymi mądrymi gnostycyzmami, dlatego ludzie muszą być zmuszeni do podążania za swoimi planami. Jak stwierdziłem w poprzednim artykule National Health Insurance: The Socialist Nightmare, kiedy ustawodawca napotyka opór wobec planu, stają się bardziej szaleni i dyktatorscy.

Jennings konkluduje:

„Ponowne przemyślenie wolności może być jednym z kamieni węgielnych demokratycznego, oddolnego ruchu na rzecz reformy zdrowia, który będzie wymagał sprawiedliwości zdrowotnej w narodzie wolnych i równych osób”.

W artykule odrzuca mądrość wielu filozofów wolności, że nie można mieć absolutnie wymuszonej równości i wolności osobistej. Posługując się przewrotną logiką, przekręca niejako zasadę stosowania przymusu przez rząd, czyli odbierać niektórym (odmawiać dostępu głównie starszym, przewlekle chorym i obecnie nieuleczalnym) i dawać namaszczonym przez rządzących.

Równość w świetle prawa jako zasada w wolnym kraju oznacza, że ​​rząd nie będzie tworzył praw, które zabraniają dostępu do korzyści płynących z wolności, zwłaszcza praw, które są skierowane do wybranej grupy lub jednostki. Na przykład zarówno przepisy dotyczące segregacji, jak i kwoty rasowe są skierowane do określonych grup, którym odmawia się pewnych swobód lub jako namaszczonych. To, o czym mówi socjalista, to to, że należy zagwarantować dostęp ubogim, pojęcie dość szerokie, a selektywnie odmówić dostępu osobom o najwyższych kosztach opieki zdrowotnej (osobom starszym i przewlekle chorym), co w większości przypadków nie jest ich winą. posiadać.

Kolejny artykuł z serii publikacji w Centrum Hastings jest autorstwa Paula T. Menzela, profesora filozofii na Pacific Lutheran University, zatytułowany Sprawiedliwość i uczciwość: mandat powszechnego uczestnictwa. Uważam, że ten artykuł jest szczególnie pouczający. Rozpoczyna od stwierdzenia, że ​​niesprawiedliwe jest, że jedna osoba jest wyleczona z choroby i pozostawiona bez szwanku z powodu kosztów, a inna umiera lub jest zrujnowana finansowo. Ten plan opieki zdrowotnej, podobnie jak wszystkie socjalistyczne plany opieki zdrowotnej, odwraca sytuację i mówi, w gruncie rzeczy, to oni, elita, powinni wybrać, kto będzie żył, a kto umrze, co zwykle oznacza, że ​​osoby starsze, przewlekle chore i obecnie nieuleczalni należą do tej drugiej kategorii.

Aby osiągnąć „sprawiedliwość”, mówi, obowiązkowa opieka zdrowotna musi zostać uchwalona. Za każdym razem, gdy coś jest nakazane, komuś należy odmówić jego wolności. Na przykład obowiązkowe szczepionki oznaczają przymusowe szczepienie, tak jak w przypadku tysiąca dzieci i nastolatków w Maryland, które zostały przymusowo zaszczepione na sali sądowej na mocy postanowienia sędziego. Nakazanie powszechnej opieki zdrowotnej, zgodnie z ich definicją, oznacza, że ​​wszyscy będą zmuszeni do systemu nawet wbrew swojej woli. Jest to przeciwieństwo wolności, pomimo ich próby przedefiniowania wolności.

On mówi:

„Zdecydowaliśmy już wspólnie, aby zapobiec odwróceniu nieubezpieczonych przez szpitale. W takim kontekście umożliwienie pozostania dobrowolnemu ubezpieczeniu jest niesprawiedliwe dla wielu nieubezpieczonych. Oczywistym sposobem na złagodzenie tej niesprawiedliwości jest ustanowienie ubezpieczenia. ”

Podobnie jak zastraszanie banków przez ACORN, zmuszanie ich do udzielania pożyczek osobom, które były złym ryzykiem finansowym, zmuszanie szpitali do przyjmowania nieopłacanych pacjentów masowo, zwłaszcza nielegalnych cudzoziemców, doprowadziło do bankructwa wielu mniejszych szpitali i poważnego obciążenia finansowego wielu inni Oznacza to również, że z powodu przesunięcia kosztów ubezpieczony i samowystarczalny pacjent zapłaci więcej niż tylko za swoje usługi. Ale to popycha więcej do zaakceptowania idei medycyny socjalnej.

Jedną z najbardziej kontrowersyjnych kwestii jest nowy system analizy o nazwie Lata życia skorygowane o jakość, w którym koszty są podzielone na długość życia danej osoby. Na przykład naprawienie zaćmy 85-letniej osoby tylko po to, by mogła dobrze widzieć, tylko po to, by umarła rok później, wydaje się niesprawiedliwe i głupie dla planisty społecznego. Dla osoby i jej bliskich jest to humanitarne i racjonalne.

Jeśli traktujesz ludzi jak statystyki, podobnie jak planiści społeczni, wiele nieludzkich rzeczy może być uzasadnionych. Widzimy również, że polityka, która uzyskała aprobatę, gdy użyto powyższego przykładu, wkrótce rozszerza się, aby przeklasyfikować osobę w wieku 55 lat jako „za starą” na opiekę zdrowotną, jak to ma miejsce zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i Kanadzie.

Wydajność, jakość opieki i pieniądze

Ogólnie rzecz biorąc, stare powiedzenie „dostajesz za co płacisz” jest prawdą. Jeśli masz opiekę zdrowotną bez kości, otrzymujesz opiekę marginalną, a jeśli płacisz więcej, możesz uzyskać najlepszą ofertę medyczną. Większość osób planujących krajowe plany opieki zdrowotnej przeznaczone dla społeczeństwa, które otrzymają opiekę bez kości, ale sprzedały je po przyjęciu opieki, informując, że zapewni ona nieograniczoną obsługę i jakość.

Teraz od planistów słyszymy inną historię. Nagle słyszymy, jak główni gracze w opiece zdrowotnej sugerują, że powinniśmy „cofnąć czas” w zakresie technologii medycznych i opieki zdrowotnej o najwyższej wartości. Innymi słowy, ludzie powinni zadowolić się opieką na poziomie z 1960 r., A nie z 2009 r. Profesor Callahan stwierdza to w ten sposób:

„Poważny postęp oznaczałby cofnięcie czasu; nauczyć się dbać o siebie, tolerować pewien dyskomfort, akceptować rzeczywistość starzenia się i śmierci ”.

Dalej mówi:

„Można uzasadnić, że poprawa edukacji i tworzenia miejsc pracy może być lepszym wykorzystaniem ograniczonych funduszy niż lepszej opieki medycznej. Postęp społeczny i gospodarczy przyniósłby podwójne, a nawet potrójne korzyści poza poprawą zdrowia. ”

Thomas Murray, prezes centrum Hastings zgadza się. Mówi, że, Czasami najlepszą inwestycją dla zdrowia może być edukacja, tworzenie miejsc pracy lub ochrona środowiska, a nie opieka zdrowotna.

Daniel Callahan zauważa, że ​​podejście marchewki i kija może być konieczne, aby skłonić ludzi do zaakceptowania zmian w opiece zdrowotnej. Co do patyków, mówi:

„Patyk będzie przesłaniem, że powinieneś dbać o siebie i nie oczekiwać, że lekarstwo cię uratuje, gdy skończy się czas - to już nie jest opcja”.

Już teraz opieka medyczna finansowana przez rząd zapewnia mniejszą opiekę medyczną niż pacjenci ubezpieczeni prywatnie, zwłaszcza ci z drogimi planami. Dr Ezekiel Emanuel, minister zdrowia Obamy, napisał artykuł dla Hastings Center w 1996 roku, w którym powiedział;

„Beneficjenci Medicare otrzymują mniej usług z pewnymi usługami uznaniowymi i niektórymi, które intuicyjnie wydają się być objęte podstawową; Beneficjenci Medicaid i osoby nieubezpieczone otrzymują znacznie mniej usług. ”

Dr Emanuel sugeruje, że:

„I odwrotnie, usługi świadczone na rzecz osób, którym nieodwracalnie uniemożliwiono bycie obywatelami uczestniczącymi w programie lub ich członkostwo, nie są podstawowe i nie należy ich gwarantować. Oczywistym przykładem nie jest zagwarantowanie usług zdrowotnych pacjentom z demencją. Mniej oczywistym przykładem jest zagwarantowanie usług neuropsychologicznych w celu zapewnienia dzieciom z trudnościami w nauce czytania i uczenia się rozumowania. ”

Czy doktor Emanuel sugeruje, że pacjenci z chorobą Alzheimera nie powinni otrzymywać opieki? A co z wczesnymi pacjentami z chorobą Alzheimera, czy należy ich obserwować pod kątem infekcji pęcherza, zwyrodnieniowego stawu biodrowego lub biegunki? A może powinniśmy pozwolić rodzinie się tym zająć, abyśmy mogli wykorzystać te pieniądze na inne projekty inżynierii społecznej, być może nowy projektor pokazujący propagandę edukacji seksualnej dzieciom w wieku szkolnym. Oczywiste jest, że w takim systemie musimy zmierzyć „użyteczność społeczną” danej osoby, aby ustalić, czy jest ona warta poniesionych wydatków.

Kim są osoby starsze?

Z serii wypowiedzi doktora Emanuela wynika, że ​​on i wielu innych na stanowiskach władzy doszli do wniosku, że osoby starsze przeżyły swoje życie i nadszedł czas, aby ruszyli dalej, zwłaszcza jeśli kosztują państwowe pieniądze. Nie jest to nowy temat wśród elit społecznych, ponieważ przeszliśmy przez to również w przypadku ubezpieczeń społecznych.

Trzeba więc zapytać - kim są osoby starsze i dlaczego zasługują na życie? To pytanie postawione przez socjalistów zakłada, że ​​należy uzasadnić istnienie rządu federalnego w tym społeczeństwie. To jest argument użyteczności społecznej. Jeśli nie służysz żadnemu pożytecznemu celowi w społeczeństwie, jeśli chodzi o jakąś użyteczność społeczną, to nie masz żadnej użyteczności społecznej i nie jesteś już mile widziany. Nie jest to tak dalekie od myślenia Niemieckiej Partii Narodowo-Socjalistycznej, która określała ludzi bez społecznej użyteczności jako „bezużytecznych zjadaczy”, a niepełnosprawnych, przewlekle chorych i nieuleczalnych jako „życie niegodne życia”.

Pamiętam, kiedy byłem chłopcem, mój tata przedstawił mnie temu bardzo staremu facetowi. Zaczęliśmy rozmawiać i dowiedziałem się, że stary dżentelmen walczył w wojnie hiszpańsko-amerykańskiej. Opowiedział mi rzeczy, których nigdy nie mógłbym się nauczyć z książki historycznej i która przylgnęła do mnie przez całe życie. Mój tata powiedział mi później, że byli starsi ludzie, którzy mieli ciekawe historie do opowiedzenia, ludzie, którzy zrobili niesamowite rzeczy i wiele osiągnęli w życiu. Były magazynem historii, mądrości i ciekawych historii życia w największych chwilach Ameryki.

Poznałem wielu, którzy przeżyli Wielki Kryzys, I i II wojnę światową, Koreę i Wietnam. Raz spotkałem nawet faceta, który widział spalenie Hindenburga. Moja mama opowiadała mi historie słuchania FDR w radiu, a moja ciocia Ann pracowała jako operator telefoniczny, kiedy ogłoszono, że Japonia zaatakowała Pearl Harbor. Te rzeczy są bezcenne.

Posiadanie starszej generacji tak długo, jak to możliwe, jest wielką wartością dla nas wszystkich. Był czas, kiedy honorowaliśmy naszych rodziców i dziadków jako źródła wielkiej mądrości, ale w dzisiejszych czasach widzimy ich po prostu jako starych mglistych, którzy nie mają pojęcia, jak wysyłać e-maile lub programować DVD. Nasi „elitarni przywódcy” i intelektualiści uczą nas teraz, że lepiej byłoby, gdyby starsi zaakceptowali śmierć, a odmowa opieki zdrowotnej może przyspieszyć ten proces.

Między młodymi a starymi istnieje polaryzacja, którą pogarsza obecna debata na temat „użyteczności społecznej” osób starszych. Przy tak wielu rozwodnikach coraz większa liczba młodzieży często nie odczuwa prawdziwego przywiązania, uznania ani trwałej miłości do swoich rodziców lub dziadków. Można uzasadnić obecne zniszczenie rodzin i małżeństw, będące wynikiem szeregu wcześniejszych planów i schematów inżynierii społecznej.

Musimy także docenić fakt, że z powodu dużej liczby dzieci pozamałżeńskich, babcie często wychowują je dla swoich córek, tak więc wiele z nich ma „użyteczność społeczną”, nieuznawaną przez elitarnych planistów i inżynierów społecznych. Jednak nawet poza tym powinniśmy docenić, że osoby starsze żyły dobrym życiem, ciężko pracowały, płaciły podatki, przestrzegały prawa i wielu wniosło znaczący wkład w życie, które uczyniło życie lepszym dla innych.

Wielu służyło szlachetnie podczas wojen w Ameryce - straciło kończyny i cierpiało z powodu stresu wojennego. Czy mamy ich teraz zhańbić za ich poświęcenie, mówiąc im, że są obciążeniem? Inni oddawali swoich synów i córki podczas wojen i żyli z udręką straty. Czy w ten sposób czcimy tę ofiarę, mówiąc im, że są bezużyteczni? Kiedy czytam historie młodych mężczyzn i kobiet, którzy poświęcili swoje życie w walce w dzisiejszych wojnach, zastanawiam się, czy zostaną zniesławieni w taki sposób, gdy się zestarzeją lub zachorują?

Możemy szczerze powiedzieć, że to praca naszych seniorów zbudowała ten wielki kraj, więc jak ich teraz zdradzić? Jeszcze gorsze jest to, że mówimy im, że nawet nie obchodzi nas, że cierpią w ostatnich dniach i że są świadomi, że istnieje ulga w ich cierpieniu, ale nie mogą tego mieć, pieniądze, jak im powiedziano, byłyby lepiej wydane na programy edukacyjne, badania globalnych zmian klimatu i mnóstwo innych marzeń socjalistycznych.

Jeśli pozwolimy, aby tak się stało, powinniśmy zawstydzić głowy.