Piaskownica: nieuregulowane place zabaw dla eksperymentów technokratycznych

Podstawowe zasady biznesowe i struktura amerykańskiej infrastruktury użyteczności publicznej pozostały w zasadzie niezmienione przez ponad sto lat.

Pakt regulacyjny określony dla użyteczności publicznej był oparty na zasadach ekonomicznych. Zakłady użyteczności publicznej, poczynając od kolei, a następnie dystrybucję elektryczności i gazu, były (i są) uważane za naturalne monopole, ponieważ korzyści skali są tak duże, że świadczenie usługi przez jedną firmę jest bardziej efektywne niż w przypadku konkurencji.

Brak konkurencji umożliwia przedsiębiorstwom użyteczności publicznej wymuszanie monopolistycznych zysków poprzez produkowanie mniej i pobieranie wyższych opłat – wynik ekonomicznie nieefektywny.

Regulacja jest substytutem konkurencji i sił rynkowych. Rolą regulatorów użyteczności publicznej jest zatem zapewnienie, że przedsiębiorstwa użyteczności publicznej działają w rozważny sposób w zamian konkurencji i sił rynkowych. Stawki są ustalane przez organy regulacyjne w ramach tak zwanej regulacji stopy zwrotu, przy czym przedsiębiorstwa użyteczności publicznej uzyskują teoretycznie konkurencyjny zwrot z rozsądnych inwestycji kapitałowych.

Wymóg ostrożności jest zabezpieczeniem przed skłonnością monopolu do nadmiernych i niepotrzebnych inwestycji. Historycznie rzecz biorąc, ciężar dowodu dotyczący ostrożności spoczywał na użyteczności i jest stosowany konserwatywnie przez komisje użyteczności publicznej.

Aby uzyskać stopę zwrotu z inwestycji kapitałowej, zakłady użyteczności publicznej muszą udowodnić, że korzyści z inwestycji przewyższają jej koszty. Chociaż w teorii jest to rozsądne, obciążenie to często skutkuje nieprzekraczalnym sprawdzianem dla inwestycji użyteczności publicznej w innowacje — co często jest z natury nieudowodnione.

Porównując dane z różnych branż, przedsiębiorstwa użyteczności publicznej plasują się najniżej pod względem wydatków na badania i rozwój (R&D).

Firmy zajmujące się zaawansowanymi technologiami często wydają do 25% swoich przychodów na badania i rozwój, podczas gdy przedsiębiorstwa użyteczności publicznej zazwyczaj wydają mniej niż 1% (zwykle znacznie mniej). Średnia we wszystkich branżach wynosi około 5%. Do niedawna zakłady użyteczności publicznej nie były zachęcane do zmian lub innowacji, ponieważ stale rosnący popyt (obciążenie) uzasadniał duże inwestycje w tradycyjną infrastrukturę, które przynosiły wiarygodne roczne zyski.

Wyzwania związane z innowacjami

Jednak obawy związane ze zmianami klimatycznymi i poprawiająca się ekonomika odnawialnych źródeł energii, pojazdów elektrycznych, przechowywania baterii i rewolucja transformacji cyfrowej napędzają skokową zmianę w modelach biznesowych przedsiębiorstw użyteczności publicznej. Zbieg tych sił będzie wymagał od przedsiębiorstw użyteczności publicznej i organów regulacyjnych ponownej oceny tradycyjnych założeń poprzez uznanie i nagradzanie innowacji.

Jesteśmy u progu wielu rewolucji technologicznych, które fundamentalnie zmienią sposób świadczenia i opłacania podstawowych usług.

Jeśli zasadą napędową regulacji użyteczności publicznej jest zapewnienie ostrożności w inwestycjach kapitałowych oraz eksploatacji i konserwacji, w zamian sił rynkowych, zrozumiałe jest, że w zasadniczy sposób przedsiębiorstwa użyteczności publicznej i ich nieuregulowane korporacyjne odpowiedniki powinny zachowywać się podobnie. W przypadku inwestycji w innowacje wyraźnie tak nie jest.

Przeczytaj całą historię tutaj…