Badanie: Szczepionki na bazie mRNA a ryzyko choroby prionowej

Stwierdzono, że szczepionki powodują szereg przewlekłych, późno rozwijających się działań niepożądanych. Niektóre zdarzenia niepożądane, takie jak cukrzyca typu 1, mogą wystąpić dopiero po 3-4 latach od podania szczepionki [1]. Na przykładzie cukrzycy typu 1 częstość występowania zdarzeń niepożądanych może przewyższać częstość przypadków ciężkiej choroby zakaźnej, której szczepionka ma zapobiegać.

Biorąc pod uwagę, że cukrzyca typu 1 jest tylko jedną z wielu chorób o podłożu immunologicznym potencjalnie wywoływanych przez szczepionki, przewlekłe późno występujące zdarzenia niepożądane są poważnym problemem zdrowia publicznego.

Pojawienie się nowej technologii szczepionek stwarza nowe potencjalne mechanizmy działań niepożądanych szczepionek. Na przykład pierwsza zabita szczepionka przeciwko polio faktycznie spowodowała polio u biorców, ponieważ proces produkcyjny na większą skalę nie zabił skutecznie wirusa polio przed wstrzyknięciem go pacjentom. Szczepionki na bazie RNA oferują szczególne ryzyko wywołania określonych zdarzeń niepożądanych.

Jednym z takich potencjalnych zdarzeń niepożądanych są choroby prionowe spowodowane aktywacją białek wewnętrznych do tworzenia prionów. Opublikowano bogatą wiedzę na temat klasy białek wiążących RNA, które, jak wykazano, uczestniczą w wywoływaniu wielu chorób neurologicznych, w tym choroby Alzheimera i ALS. TDP-43 i FUS należą do najlepiej zbadanych z tych białek [2].

Szczepionka Pfizer na COVID-19 oparta na RNA została zatwierdzona przez amerykańską FDA w ramach zezwolenia na stosowanie w nagłych wypadkach bez długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa. Ze względu na obawy dotyczące bezpieczeństwa tej szczepionki przeprowadzono badanie w celu ustalenia, czy szczepionka może potencjalnie wywołać chorobę wywołaną prionami.

Metody

Oparta na RNA szczepionka firmy Pfizer przeciwko COVID-19 została oceniona pod kątem potencjału przekształcenia TDP-43 i / lub FUS w stany wywołujące choroby oparte na prionach. RNA szczepionki analizowano pod kątem obecności sekwencji, które mogą aktywować TDP-43 i FUS. Analizowano interakcję transkrybowanego białka wypustek z jego celem, aby określić, czy to działanie może również aktywować TDP-43 i FUS.

wyniki

Analiza szczepionki Pfizer przeciwko COVID-19 pozwoliła zidentyfikować dwa potencjalne czynniki ryzyka wywołania choroby prionowej u ludzi. Sekwencja RNA szczepionki [3] zawiera sekwencje, o których uważa się, że indukują agregację TDP-43 i FUS w ich konformacji opartej na prionach, co prowadzi do rozwoju powszechnych chorób neurodegeracyjnych.

W szczególności wykazano, że sekwencje RNA GGUA [4], sekwencje bogate w UG [5], powtórzenia tandemowe UG [6] i sekwencje G Quadruplex [7] mają zwiększone powinowactwo do wiązania TDP-43 i / lub FUS i mogą powodować TDP-43 lub FUS, aby przyjąć ich patologiczne konfiguracje w cytoplazmie. W bieżącej analizie zidentyfikowano łącznie szesnaście powtórzeń tandemowych UG (ΨGΨG) i zidentyfikowano dodatkowe sekwencje bogate w UG (ΨG).

Znaleziono dwie sekwencje GGΨA. Sekwencje G Quadruplex są prawdopodobnie obecne, ale do ich weryfikacji potrzebne są zaawansowane programy komputerowe.

Białko kolca kodowane przez szczepionkę wiąże enzym konwertujący angiotensynę 2 (ACE2), enzym zawierający cząsteczki cynku [8]. Wiązanie białka wypustek z ACE2 ma potencjał do uwolnienia cząsteczki cynku, jonu, który powoduje, że TDP-43 przyjmuje patologiczną transformację prionów [9].

Dyskusja

W medycynie jest stare powiedzenie, że „lekarstwo może być gorsze niż choroba”. Frazę można zastosować do szczepionek. W obecnym artykule pojawia się obawa, że ​​szczepionki przeciwko COVID oparte na RNA mogą powodować więcej chorób niż epidemia COVID-19.

W artykule skupiono się na nowym potencjalnym mechanizmie zdarzenia niepożądanego powodującego chorobę prionową, która może być nawet częstsza i bardziej osłabiająca niż infekcja wirusowa, której ma zapobiegać szczepionka. Chociaż niniejszy artykuł koncentruje się na jednym potencjalnym zdarzeniu niepożądanym, istnieje wiele innych potencjalnych śmiertelnych zdarzeń niepożądanych, które omówiono poniżej.

W ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci niektórzy naukowcy obawiali się, że priony mogą być używane jako broń biologiczna. Niedawno pojawiła się obawa, że ​​wszechobecne cząsteczki wewnątrzkomórkowe mogą zostać aktywowane w celu wywołania choroby prionowej, w tym choroby Alzheimera, ALS i innych chorób neurodegeneracyjnych.

Obawa ta wynika z możliwości niewłaściwego wykorzystania danych badawczych dotyczących mechanizmów, za pomocą których niektóre białka wiążące RNA, takie jak TDP-43, FUS i inne, mogą być aktywowane w celu utworzenia prionów powodujących choroby. Niepokój budzi również fakt, że te badania, które mogłyby zostać wykorzystane do rozwoju broni biologicznej, są finansowane przez organizacje prywatne, w tym Fundację Billa i Melindy Gatesów oraz Fundację Medyczną Ellisona [2] bez krajowego / międzynarodowego nadzoru.

Na przykład w przeszłości obowiązywały zakazy publikowania informacji o budowie bomb atomowych.

Opublikowane dane wykazały, że istnieje kilka różnych czynników, które mogą przyczyniać się do konwersji niektórych białek wiążących RNA, w tym TDP-43, FUS i cząsteczek pokrewnych, do ich stanów patologicznych. Te białka wiążące RNA mają wiele funkcji i znajdują się zarówno w jądrze, jak i cytoplazmie. Te białka wiążące mają regiony aminokwasowe, motywy wiążące, które wiążą specyficzne sekwencje RNA.

Przeczytaj całą historię tutaj…