Weasel Words: „Zrównoważony” nowomowa pojawi się w 2050 r

George Orwell wskazał, że jedną z pierwszych ofiar socjalizmu jest język. Szkody nie są uboczne, są zamierzone - mają na celu odrętwienie umysłów i utrudnienie lub uniemożliwienie krytycznej myśli. Instrument tego ogłupiania się Dziewięćdziesiąt osiemdziesiąt cztery była nowomowa, oficjalnym językiem Angielskiej Partii Socjalistycznej (Ingsoc). Nowomowa była rodzajem totalitarnego esperanto, które dążyło do stopniowego zmniejszania zakresu tego, co było do pomyślenia, poprzez eliminowanie, zmniejszanie i wytwarzanie słów. Nowe słowa miały „implikację polityczną” i „miały na celu narzucenie korzystnej postawy psychicznej osobie, która ich używa”. Znaczenie słów było często odwracane, co najdobitniej podkreślano w kluczowych hasłach Ingsoc:

WOJNA TO POKÓJ

WOLNOŚĆ JEST NIEWOLNICTWEM

IGNORANCJA JEST SIŁĄ

Dziewięćdziesiąt osiemdziesiąt cztery został napisany w 1949 roku. Jego koszmarny, fikcyjny świat ma teraz 36 lat wstecz, więc można rozsądnie stwierdzić, że Orwell był zbyt pesymistyczny, ale jego wielka książka była nie tyle przepowiednią, co ostrzeżeniem, a przede wszystkim analizą mentalności totalitarnej . Tymczasem jest jeszcze jedna ważna data w Dziewiętnaście osiemdziesiąt cztery. Dodatek do książki o zasadach nowomowy podkreślał, że zepsucie języka jest projektem wielopokoleniowym, którego owocowanie nastąpi dopiero w obecnym stuleciu. Celem Ingsoc było uniemożliwienie niezależnego myślenia do „około 2050 roku”.

Co ciekawe, jest to ten sam rok, w którym świat rzekomo musiał stać się „neutralny pod względem emisji dwutlenku węgla” lub „Net Zero”, aby uniknąć klimatycznego Armaggedon.

Łasica Słowa

Dwudziesty Pięćdziesiąt stał się kluczową datą dla programu ONZ „Globalne zarządzanie”, który ma na celu jedynie nadzorowanie i regulowanie każdego aspektu życia na podstawie zestawu alarmistycznych prognoz. Uważa się, że głównym zagrożeniem egzystencjalnym są katastrofalne zmiany klimatyczne spowodowane przez człowieka. „Zarządzanie klimatyczne” stało się zatem „czwartym filarem” mandatu ONZ, łączącym pokój i bezpieczeństwo, rozwój i prawa człowieka.

Jak dotąd - podobnie jak w przypadku pozostałych trzech filarów - wysiłki ONZ na rzecz klimatu są spektakularnie nieudane. Zorganizował 25 ogromnych „Konferencji Stron”, czyli COP, które promowały gąszcz nieskoordynowanych polityk krajowych, które miały zerowy wpływ na klimat.

Na przykład COP 21 w Paryżu w 2015 r. Miał wyłonić następcę nieudanego porozumienia z Kioto. Ale wszystko, co stworzył, to zbiór obłudnych, dobrowolnych, skrzyżowanych kciuków „Datki ustalone na szczeblu krajowym”. Niepowodzenie Paryża i wzrost temperatur zgodnie z wadliwymi modelami doprowadziły do ​​podwojenia „ambicji”. Jedno nowe zobowiązanie, które wypłynęło z Paryża, polegało na tym, że kraje świata utrzymywały temperatury na poziomie 1.5 stopnia Celsjusza powyżej poziomu sprzed rewolucji przemysłowej (grzech pierwotnego klimatu). Utrzymanie się poniżej tego poziomu, jak szybko obliczyły argumenty polityczne ONZ, wymagałoby, aby świat stał się neutralny pod względem emisji dwutlenku węgla lub Net-Zero do 2050 roku.

W wykładzie wideo dla chińskich studentów na początku tego roku Sekretarz Generalny ONZ António Guterres stwierdził, że „nie ma wymówki”, aby nie osiągnąć celu zerowej emisji netto do 2050 r. „Czas na małe kroki minął” - powiedział. „Teraz potrzebna jest zmiana transformacyjna”. Termin „transformacyjny” oznacza „rewolucyjny”; zmiana, która pociągnęłaby za sobą zniszczenie zachodniego społeczeństwa przemysłowego i wolności.

W rzeczywistości nie ma „kryzysu” klimatycznego ani „stanu wyjątkowego”. Jednak, jak zauważył Orwell, język strachu i paniki jest jednym z głównych instrumentów kontroli politycznej.

Dziś tak jak w Dziewięćdziesiąt osiemdziesiąt cztery, klasyczne liberalne koncepcje wolności i równości (szans) są nieustannie atakowane, podobnie jak wartości rozumu i obiektywizmu. Wolność i równość zostały sklasyfikowane w nowomowie jako „Crimethink”. Obiektywizm i racjonalizm to „staromyślność”. Skazany na zagładę leksykograf nowomowy imieniem Syme mówi równie skazanemu na zagładę bohaterowi książki, Winstonowi Smithowi, że nawet slogany partii w końcu staną się niezrozumiałe: „Jak mógłbyś mieć slogan taki jak„ wolność to niewolnictwo ”, skoro pojęcie wolności zostało zniesione?”

Orwell nie był pierwszym obserwatorem, który wskazał na polityczne niebezpieczeństwa manipulacji językowej, które sięgają dyskusji o sofistyce u Platona. Wielki ekonomista i filozof Friedrich Hayek zwrócił szczególną uwagę na lewicowe użycie pojęcia „socjalny”. Nazwał to „łasiczym słowem”, które nie tylko wysysało znaczenie ze słów, do których było dołączone, ale często odwracało znaczenie. Tak więc, zgodnie z klasycznymi liberalnymi standardami, socjaldemokracja jest niedemokratyczna, sprawiedliwość społeczna jest niesprawiedliwa, a społeczna gospodarka rynkowa jest antyrynkowa. Doskonałym obecnym przykładem jest wyrażenie „społeczna licencja na działanie”, które w rzeczywistości oznacza potencjalne weto w stosunku do działań korporacyjnych radykalnych organizacji pozarządowych zajmujących się ochroną środowiska (ENGO), szturmowców agendy Globalnego Ładu. Prywatne korporacje były kiedyś wrogami socjalizmu; teraz zostali wybrani na partnerów, agentów „Globalnego Zbawienia”. Ekonomista Nobla, Milton Freidman, zwrócił uwagę na wywrotowy, otwarty charakter „społecznej odpowiedzialności biznesu”, gdzie „odpowiedzialność” to kolejne bezsensowne słowo. Celem CSR jest zmuszenie dyrektorów korporacji do zrzeczenia się odpowiedzialności wobec akcjonariuszy na rzecz niekończącej się listy żądań „interesariuszy”.

Podobnie jak słowo „społeczny”, „zrównoważony” ma tendencję do wypaczania lub odwracania znaczenia słów, do których jest przywiązany. Zatem „zrównoważony” rozwój to rozwój opóźniony przez odgórną kontrolę.

Od tamtej pory Friedman był regularnie i rytualnie poddawany dwuminutowej nienawiści. Ostatnim przykładem był zbiór przytłaczających potępiających esejów w New York Times z okazji 50. rocznicy publikacji eseju Friedmana o CSR. Zazwyczaj rażąco fałszywie przedstawiał Friedmana i zapisywał jego rzekomy wynik finansowy jako „Chciwość jest dobra”.

Kajdany CSR zostały teraz zacieśnione przez koncepcję ESG (zarządzanie środowiskowe, społeczne i korporacyjne). ESG, podobnie jak neologizmy nowomowy, „ma na celu narzucenie pożądanej postawy mentalnej” menedżerom, którzy często wydają się intelektualnie i moralnie bezbronni w obliczu kampanii organizacji pozarządowych kłamstw i zastraszania. Wydaje się, że szkoły biznesu z pewnością nie wyposażają ich w przeciwdziałanie takim atakom.

Klimat nowomowy

Być może najbardziej znaczącym nowym słowem łasicy, które pojawiło się w odpowiedniku Ministerstwa Prawdy ONZ, jest „zrównoważony”. Zaangażowanie w zrównoważony rozwój jest teraz wypowiadane przez każdego polityka, biurokratę, dyrektora ds. Marketingu i hakera medialnego na świecie. Brzmi to tak łagodnie, tak rozsądnie, ale w rzeczywistości oznacza to „biurokratycznie kontrolowane i egzekwowane przez organizacje pozarządowe w ramach socjalistycznego programu ONZ”. Podobnie jak większość aspektów socjalizmu, opiera się on na niezrozumieniu i / lub nienawiści do natury i funkcji kapitalizmu rynkowego, między innymi dlatego, że rynki - które sygnalizują niedobór, nagradzają gospodarkę i promują opłacalną innowację - są jedynym prawdziwym źródłem zrównoważonego rozwoju. Przewidywana katastrofalna zmiana klimatu spowodowana przez człowieka została entuzjastycznie przyjęta przez globalny socjalizm, ponieważ tak się stało - zgodnie ze słowami Nicholasa Sterna, który został nobilitowany za wykonanie rażąco wypaczonego przeglądu skutków klimatycznych dla jego politycznych mistrzów w brytyjskiej Partii Pracy - największa zawodność rynku, jaką świat kiedykolwiek widział ”. Problem polega na tym, że tak naprawdę tego nie widzieliśmy, z wyjątkiem tego, że przez stronniczy obiektyw „oficjalnej” nauki i alarmistycznych krucjat medialnych.

Podobnie jak „społeczny”, „zrównoważony” ma tendencję do wypaczania lub odwracania znaczenia słów, do których jest przywiązany. Tak więc zrównoważony rozwój jest rozwojem opóźnionym przez odgórną kontrolę, a którego skuteczność jest dodatkowo zagrożona przez wstawienie długiej listy celów polityki społecznej „wozu przed koniem”, od równości płci po „odpowiedzialną konsumpcję”.

Niedawno z bagien werbalnych ONZ wyrosło również „zrównoważone finanse”. Nic dziwnego, że to znaczy zatrzymanie finansowanie paliw kopalnych poprzez zastraszanie banków i inwestorów oraz fałszowanie procesu regulacyjnego. Jej mistrzem jest ten archetyp aspirujący globalny gubernator Mark Carney, były gubernator Banku Kanady i Banku Anglii, a obecnie specjalny wysłannik ONZ ds. Działań na rzecz klimatu i finansów.

Nie ma słowników trwałej nowomowy. Jego twórcy mniej polegają na nowych słowach niż na wypaczaniu lub odwracaniu znaczenia starych. Jednym z niedawnych apeli, które odbijały się echem po korytarzach władzy, jest to, że wyjście z kryzysu COVID musi być „odporne”. O ile oznacza to wymuszenie stosowania droższych, mniej niezawodnych i mniej elastycznych źródeł energii, takich jak wiatr i słońce, nieuchronnie obniży odporność gospodarek. W ten sposób promuje pierwszą w historii „transformację” energii, która obejmuje cofanie się. Zazwyczaj taki ruch wstecz jest kluczowym elementem „postępowego” programu.

Próby ograniczenia myśli i odwrócenia znaczenia znacznie wykraczają poza kwestię klimatu, która jest tylko częścią szerszego socjalistycznego ciągu. Innym sloganem Ingsoc było: „Kto kontroluje przeszłość, kontroluje przyszłość: kto kontroluje teraźniejszość, kontroluje przeszłość”. Nowa wersja to „Kto burzy posągi, kontroluje program nauczania”.

Indoktrynacja młodych ludzi była kluczową strategią Ingsoc. Również, 21 Agenda, socjalistyczna lista życzeń, która pojawiła się podczas Szczytu Ziemi ONZ w Rio w 1992 r., głosiła: „Uczniowie powinni być uczeni o środowisku i zrównoważonym rozwoju przez cały okres edukacji”. Powinni nauczyć się, że „Świat stoi w obliczu pogarszającej się biedy, głodu, złego stanu zdrowia, analfabetyzmu i ciągłego niszczenia ekosystemów, od których zależy nasze dobrobyt”. Innymi słowy, katalog paniki, który został - lub powinien był - zostać całkowicie zdyskredytowany przez dowody z ostatnich dziesięcioleci. Jednak zwykle widzimy, w co nas nauczono. Ściany mogą mieć uszy, ale ważniejsze jest to, że uszy mają ściany. Budowanie takich ścian było szczególnym celem Ingsoc's Crimestop, czyli „ochronnej głupoty”. Przejęcie instytucji akademickich praktycznie wprowadziło Crimestop jako kurs obowiązkowy.

Całe pokolenie dzieci zostało źle wychowane w kwestiach środowiskowych i narażone na coś, co można by nazwać zespołem stresu przed traumą, zwłaszcza przez zmuszenie ich do obejrzenia filmu A Inconvenient Truth Ala Gore'a i jego kontynuacji, wypełnionej przerażającymi nieprawdami, które udowodniły szczególnie wygodny dla seryjnych poszukiwaczy władzy i czynszu, takich jak Gore.

Tymczasem nie tylko 21 Agenda zażądała indoktrynacji dzieci, zażądała, aby najbardziej indoktrynowani z nich mogli występować na forach politycznych, aby wykładać starszym. Program ten przyniósł oszałamiające rezultaty jesienią ubiegłego roku w ONZ, kiedy Greta Thunberg, bystra, niespokojna i dogłębnie zindoktrynowana szwedzka nastolatka, została podniesiona na podium, by sparafrazować. 21 Agenda: „Ludzie cierpią. Ludzie umierają. Rozpadają się całe ekosystemy. Jesteśmy na początku masowego wymierania, a wszystko, o czym możesz mówić, to pieniądze i bajki o wiecznym wzroście gospodarczym. Jak śmiesz!"

Przypomina się Aneks nowomowy: „Członek partii wezwany do dokonania politycznego lub etycznego osądu powinien być w stanie rozpylać prawidłowe opinie tak automatycznie, jak karabin maszynowy wystrzeliwujący kule”.

Greta to zmanipulowane dziecko wypowiadające słowa z karabinu maszynowego mające na celu promowanie ciągle mutującego, ale nigdy nie zmieniającego się programu socjalistycznego: poszukiwania władzy absolutnej.

Tymczasem obecne hasła establishmentu politycznego dotyczące inkluzywności, różnorodności i równości mają na celu wypaczenie prawdy i ukrycie prawdziwych znaczeń. Inkluzywność i różnorodność wiążą się z wykluczeniem białych mężczyzn i konserwatystów obu płci (chociaż sugerowanie, że istnieją zasadniczo dwie płci, jak odkrył JKRowling, jest „przestępstwem myślowym”). Sprawiedliwość fałszywie zrównuje nieuniknioną nierówność wyników w wolnym społeczeństwie z nierównością moralną. Do „przyłączenia się do rozmowy” zaprasza się wszystkich, z wyjątkiem tych, którzy odważą się nie zgodzić. Obrońcy swobodnej - i dokładnej - mowy są ignorowani, odwoływani lub brutalnie atakowani jako „rasiści” lub „zaprzeczający”.

Przeczytaj całą historię tutaj…