Rosyjski cyber-gułag: śledzenie i kontrolowanie obywateli

Kiedy Jekaterina Maksimowa nie może sobie pozwolić na spóźnienie, dziennikarka i aktywistka unika moskiewskiego metra, choć to chyba najwygodniejsza trasa.

To dlatego, że została zatrzymana pięć razy w ciągu ostatniego roku dzięki wszechobecnym kamerom bezpieczeństwa systemu z rozpoznawaniem twarzy. Mówi, że policja powiedziała jej, że kamery „zareagowały” na nią – chociaż często wydawali się nie rozumieć dlaczego i wypuszczali ją po kilku godzinach.

„Wygląda na to, że jestem w jakiejś bazie danych” – mówi Maksimowa, która wcześniej była dwukrotnie aresztowana: w 2019 r. za udział w demonstracji w Moskwie i w 2020 r. za działalność na rzecz ochrony środowiska.

Wielu Rosjanom, takim jak ona, coraz trudniej jest uniknąć kontroli władz rząd aktywnie monitoruje media społecznościowe konta i wykorzystywanie kamer monitoringu przeciwko działaczom.

Nawet platforma internetowa, niegdyś chwalona przez użytkowników za łatwe poruszanie się po zadaniach biurokratycznych, jest wykorzystywana jako narzędzie kontroli: władze planują wykorzystać ją do obsługi wezwań wojskowych, udaremniając w ten sposób popularną taktykę unikania osobistego składania dokumentów rekrutacyjnych do wojska .

Obrońcy praw twierdzą, że Rosja pod rządami prezydenta Władimira Putina wykorzystała technologię cyfrową do śledzenia, cenzurowania i kontrolowania ludności, budując coś, co niektórzy nazywają „cyber gułagiem” – mroczne odniesienie do obozów pracy, w których przetrzymywano więźniów politycznych w czasach sowieckich.

To nowe terytorium, nawet dla narodu z długą historią szpiegowania swoich obywateli.

„Kreml rzeczywiście stał się beneficjentem cyfryzacji i wykorzystuje wszelkie możliwości propagandy państwowej, inwigilacji ludzi, deanonimizacji użytkowników internetu” „zagraniczny agent”.

Wydaje się, że pozorna obojętność Kremla na monitoring cyfrowy uległa zmianie po skoordynowaniu online masowych protestów w latach 2011-12, co skłoniło władze do zaostrzenia kontroli internetu.

Niektóre przepisy pozwalały im blokować strony internetowe; inne zobowiązały operatorów telefonii komórkowej i dostawców Internetu do przechowywania zapisów połączeń i wiadomości, udostępniając te informacje służbom bezpieczeństwa w razie potrzeby. Władze bezskutecznie naciskały na firmy takie jak Google, Apple i Facebook, aby przechowywały dane użytkowników na rosyjskich serwerach, i ogłosiły plany budowy „suwerennego internetu”, który mógłby zostać odcięty od reszty świata.

Wielu ekspertów początkowo odrzucało te wysiłki jako daremne, a niektórzy nadal wydają się nieskuteczni. Działania Rosji mogą być równoznaczne z płotem w porównaniu z Wielkim Chińskim Firewallem, ale internetowe ataki na Kremlu nabrały rozpędu.

Przeczytaj całą historię tutaj…