ECOSOC: Agenda 2030 wzywa do redystrybucji bogactwa i dochodów

30 marca 2016 r .: W kontekście Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 Rada Ekonomiczno-Społeczna ONZ (ECOSOC) zorganizowała specjalne posiedzenie na temat nierówności, aby rozważyć kluczowe czynniki napędzające nierówności i zaproponować rozwiązania polityczne. Uczestnicy omówili kwestię nierówności jako moralnego imperatywu i celu Agendy 2030, a także priorytety polityczne dotyczące nierówności na poziomie krajowym, regionalnym i globalnym. Oczekuje się, że nieformalne podsumowanie spotkania przez przewodniczącego będzie stanowić podstawę prac obrad Forum Politycznego Wysokiego Szczebla ds. Zrównoważonego Rozwoju (HLPF) w 2016 r.

Otwierając spotkanie w marcu 30 2016, w siedzibie ONZ w Nowym Jorku, USA, przewodniczący ECOSOC Oh Joon zauważył, że nierówność to coś więcej niż kwestia różnic w dochodach i bogactwie; wyzwania te potęguje nierówny dostęp do podstawowych potrzeb człowieka, takich jak żywność, opieka zdrowotna, edukacja, woda pitna i warunki sanitarne. Oh poinformował, że: siedem na dziesięć osób na świecie żyje w krajach, w których nierówność dochodów wzrosła, „w wielu przypadkach do najwyższego poziomu od lat 30;” kobiety na obszarach wiejskich trzy razy częściej umierają przy porodzie niż kobiety na obszarach miejskich; osoby niepełnosprawne są nawet pięć razy bardziej narażone na katastrofalne wydatki na zdrowie; a dzieci urodzone w biedniejszych gospodarstwach domowych rzadziej kończą edukację podstawową. Dodał, że niestabilność społeczna i polityczna może doprowadzić do pojawienia się ekstremizmu.

Jan Eliasson, zastępca sekretarza generalnego ONZ, zauważył, że nierówność zajmuje ważne miejsce w celach zrównoważonego rozwoju (SDG), w tym w celu 5 (osiągnięcie równości płci i wzmocnienie pozycji wszystkich kobiet i dziewcząt), celu 10 (zmniejszenie nierówności w krajach i między nimi) oraz jako zagadnienie przekrojowe, które przenika praktycznie wszystkie 17 celów i ich cele. Eliasson wezwał do dotarcia do „najpierw najdalej w tyle” i powiedział, że zmniejszenie nierówności powinno być podstawowym punktem odniesienia, według którego mierzone będą osiągnięcia Agendy 2030. Jeśli chodzi o nierówności między krajami, jako czynniki przyczyniające się do tego podał nielegalne przepływy finansowe, manipulacje finansowe, uchylanie się od opodatkowania i brak harmonizacji przepisów podatkowych między krajami. Na szczeblu krajowym zwrócił uwagę na kroki podejmowane przez kraje w celu ograniczenia lub zmniejszenia nierówności, w tym: restrukturyzację zadłużenia i ostrożne bodźce fiskalne; zobowiązania do poszerzania równych szans, ochrony socjalnej i powszechnego dostępu do dóbr i usług publicznych; inwestycje w infrastrukturę publiczną; solidne, przejrzyste i integracyjne instytucje; oraz wykorzystanie potencjału technologii finansowej do promowania integracji finansowej. Eliasson powiedział, że nierówność nie jest bezwartościową miarą działalności gospodarczej, ale jest coraz bardziej szkodliwa, „popychając społeczeństwa w kierunku polaryzacji i rozpadu” oraz skazując dzieci na „życie w trudach”.

Zauważył to Jonathan Ostry, Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) bardziej równe społeczeństwa rosną szybciej, a bardziej równe społeczeństwo rośnie w sposób bardziej zrównoważony. Podobnie Jeffrey Sachs z Columbia University poinformował, że badanie przeprowadzone przez Fundację Bertelsmanna wykazało, że im bardziej równe społeczeństwo, tym bliżej osiągnięcia celów SDK 17.

Denise Dresser, Instituto Tecnológico Autónomo de México, przedstawiła niektóre przyczyny nierówności w Meksyku, takie jak dysfunkcyjna ekonomia polityczna, „kapryśny kapitalizm” i korupcja. Inni podkreślali wpływ bezrobocia wśród młodzieży i wpływu zmian klimatu na problem nierówności. Kilku mówców stwierdziło, że wolność i równość idą w parze i niekoniecznie „walczą ze sobą”, z Thomasem Pogge z Uniwersytetu Yale, zauważając, że walka o równość jest również walką o większą wolność.

Wielu mówców przedstawiło różnorodne wymiary nierówności i jej przekrojowy charakter w agendzie 2030 i podkreśliło znaczenie: usunięcia barier strukturalnych prowadzących do wykluczenia; powszechny dostęp do opieki zdrowotnej, żywienia i edukacji wysokiej jakości; poprawa dostępu do rynku, dostępności danych i dezagregacji; partnerstwa oparte na godności i sprawiedliwości; oficjalna pomoc rozwojowa (ODA); wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu; oraz sprawiedliwy handel i podatki. Marcos Bonturi, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), zwrócił uwagę na znaczenie automatycznej wymiany informacji w sprawach podatkowych dla zapobiegania unikaniu podatków.

Tajlandia dla Grupy 77 i Chin (G-77 / Chiny) powiedział zajęcie się nierównościami między krajami musi być jednym z głównych zadań ONZ i wezwano do wzmocnienia reprezentacji i głosu krajów rozwijających się w procesach decyzyjnych. UE zwróciła uwagę, że nierówność i ubóstwo idą ze sobą w parze, i podkreśliła znaczenie równości międzypokoleniowej oraz eliminacji wszelkich form dyskryminacji. Kanada stwierdziła, że ​​rozwiązanie problemu nierówności jest priorytetem na szczeblu międzynarodowym i krajowym, a kraj ten ponownie koncentruje swoją pomoc na biednych i najsłabszych. Zwrócił uwagę na środki przyjęte w Kanadzie w tym zakresie, w tym poprawę ubezpieczenia zatrudnienia i poprawę dostępu ludności tubylczej do wysokiej jakości edukacji. Iran zauważył, że ubóstwo i ekstremizm przyczyniają się do wzrostu nierówności na Bliskim Wschodzie.

Również w sprawie nierówności Komitet Rozwoju Społecznego Komisji Gospodarczej i Społecznej ONZ ds. Azji i Pacyfiku (ESCAP) zebrał się w dniach 28–30 marca 2016 r., Aby omówić sposoby wzmocnienia społecznego wymiaru zrównoważonego rozwoju w Azji i na Pacyfiku. Komitet podkreślił, jak ważne jest zajęcie się nierównościami w krajach i między nimi oraz zajęcie się wpływem zmian demograficznych. Shamshad Akhtar, sekretarz wykonawczy ESCAP, zauważył, że rozwój społeczny jest niezbędnym warunkiem zapewnienia, że ​​„nikt nie zostanie w tyle”, i wezwał do wykorzystania potencjału powiązania między redukcją ubóstwa, równością i stabilnością społeczną.

Podczas posiedzenia Komitetu ESCAP wydał również publikację zatytułowaną „Czas na równość: rola ochrony socjalnej w zmniejszaniu nierówności w Azji i na Pacyfiku”, która została opublikowana w grudniu 2015 r. W raporcie wskazano, że różnorodne formy nierówności rośnie w Azji i na Pacyfiku i że ma to negatywny wpływ na zrównoważony rozwój. Raport dostarcza również dowodów na to, że ochrona socjalna jest skutecznym instrumentem zmniejszania nierówności. [Strona internetowa spotkania] [Oświadczenie przewodniczącego ECOSOC] [Oświadczenie zastępcy sekretarza generalnego ONZ] [Wiadomości DESA] [Regionalne centrum informacyjne ONZ dla Europy Środkowej] [Spotkanie internetowe] [Komunikat prasowy ESCAP w sprawie spotkania Komisji Rozwoju Społecznego] [Komunikat prasowy ONZ w sprawie spotkania ESCAP] [Publikacja: Czas na równość: rola ochrony socjalnej w zmniejszaniu nierówności w Azji i na Pacyfiku] [IISD RS Story na grudniowych publikacjach ESCAP] [Źródła RS IISD]

Przeczytaj całą historię tutaj…