New York Post: Świat schodzi w tyranię

To nie miało się tak stać. Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 demokracji nie można było się oprzeć. Podczas gdy niektórzy z nas byli bardziej sceptyczni niż inni, nawet cynicy pozwolili, by wolność miała przewagę.

Zamiast tego, zaledwie ćwierć wieku później, demokracja i swobody polityczne zostały na nowo splądrowane, jako że jedno społeczeństwo po drugim zaprzecza odrodzonej tyranii, krocząc za ekstremizmem religijnym, ksenofobicznym nacjonalizmem - lub jednym i drugim.

W niedzielę Władimir Putin był ponownie wybrany na prezydenta Rosji z prawie 77 procentem głosów. Dzięki swemu nieustępliwie propagowanemu wizerunkowi w kraju Putin wygrałby wolne wybory, ale to by nie wystarczyło: odczuwa potrzebę niepodważalnego mandatu, uznania go za wybawcę swojego kraju. Więc poważni kandydaci opozycji zostali wykluczeni (i jeden zamordowany), podczas gdy nadzienie urny było bezwstydne. Tacy są właśnie tacy.

Kilka dni wcześniej prezydent Chin Xi Jinping zaprojektował swoją dożywotnią kadencję (nie zawracał sobie głowy ogólnokrajowym głosowaniem). Xi jest najpotężniejszym przywódcą, jaki Chiny miały od czasów Mao w czasach swojej świetności, a Mao kosztował Chiny dziesiątki milionów istnień ludzkich.

W Turcji członek NATO Prezydent Recep Tayyip Erdogan, niedoszły sułtan, zlikwidował konstytucję; uwięziono dziesiątki tysięcy członków opozycji; przeprowadził masowe próby pokazowe; zniszczona wolność prasy; zaatakowane mniejszości; wzmocnieni fanatycy religijni; i teraz zaatakował Syrię nie po to, by pokonać resztki ISIS, ale by zmiażdżyć naszych kurdyjskich sojuszników.

W Egipcie, gdzie demokracja przyszła i zniknęła w mgnieniu oka, prezydent Abdel Fattah al-Sissi rządzi bezwzględnie, podczas gdy Baszar al-Assad w Syrii przetrwał każdą przepowiednię swojego upadku. W Iranie nieodbrany Ayatollah Ali Chamenei pozostaje niekwestionowanym władcą.

Nawet Kim Jong Un, despot blaszany, zyskał międzynarodowe uznanie na poziomie, którego jego poprzednicy nigdy nie osiągnęli.

W NATO i członkach Unii Europejskiej na Węgrzech i w Czechach na scenie politycznej dominują siłacze. Rumunia i Słowacja walczą o utrzymanie form demokratycznych, a nawet w Polsce podważono konstytucję. Korupcja, służebnica tyranii, jest wszędzie.

We Włoszech i Francji pro-putinowskie, neofaszystowskie partie to siły polityczne, z którymi należy się liczyć, podczas gdy Moskwa popiera także skrajnie prawicowe partie w Niemczech i Austrii.

Znaczna część tego wywrotu wywodzi się z Moskwy i nowego modelu tyranii Putina. Jako stary KGB Putin był geniuszem, który uznał, że zeszłego wieku państwa policyjne posunęły się za daleko i marnowały zasoby, analizując życie prywatne. Ludzie muszą narzekać, a Putin jest w zgodzie ze swoim ludem polega na tym, że mogą sukać wszystko, co chcą w kuchni lub sypialni, ale nie mogą wnieść swoich skarg na ulicę.

Rosjanie uważają to za dopuszczalne.

Xi zrobił podobny układ, oparty na postępie materialnym i niewielkiej liberalizacji. Dzisiejsi tyrani (inni niż Kim) nie są zainteresowani kontrolowaniem każdej myśli: są zadowoleni z kontrolowania zachowania.

Innym powodem odrodzenia tyranii jest ludzka natura, którą my na Zachodzie idealizujemy. Nie wszyscy uważają wolność za swój priorytet, preferując bezpieczeństwo (lekcja, której powinniśmy się nauczyć w Iraku). Populacje nieuczone w naszych tradycjach utożsamiają wolność z anarchią - i działają odpowiednio: Rosjanie mają oparzenia trzeciego stopnia od 1990-ów.

Tyrani mogą cię uciskać. Mogą doprowadzić cię do katastrofalnych wojen. Ale nie wymagają od ciebie, abyś wziął na siebie osobistą odpowiedzialność, ten wielki ciężar demokracji. I każdy tyran wart swojej soli zapewnia kozły ofiarne za niepowodzenia jego ludu: to nigdy nie twoja wina, to oni. To przesłanie, które demagodzy promują nawet tutaj.