David Stockman: Naukowość to nowa droga do poddaństwa

Dzisiejszym wielkim zagrożeniem dla kapitalistycznego dobrobytu, wolności osobistej i konstytucyjnego rządu nie jest marksizm, socjalizm ani jakakolwiek inna odmiana tradycyjnej ideologii lewicowej, stwierdza David Stockman w pięcioczęściowej serii Contra Corner Davida Stockmana, napisany w lutym 2021. Stockman był dyrektorem Biura Zarządzania i Budżetu (1981-1985) za prezydenta Ronalda Reagana.

Zagrożeniem jest scjentyzm, które definiuje jako „fałszywe twierdzenia, że ​​między innymi nauki ekonomiczne, nauki o zdrowiu publicznym i nauki o klimacie wymagają znacznego zwiększenia interwencji i kontroli państwa”. Przypadki w czasie rzeczywistym obejmują niedawną proklamację Johna Kerry'ego, że mamy tylko 9 lat do nieodwracalnej katastrofy klimatycznej i nieustanne grabieże Patrolu Wirusowego (https://tinyurl.com/3ak2vyba).

Propozycje, które wzywają do wykorzenienia paliw kopalnych, blokad lub ogromnych bodźców monetarnych i fiskalnych, opierają się na wymyślonej, szukającej celów „nauce”.

Virus Patrol nigdy nie miał na celu leczenia ludzi ani zapobiegania chorobom, o czym świadczy zaniedbanie lub nawet aktywne tłumienie potencjalnych terapii indywidualnych pacjentów – hydroksychlorochina/cynk, iwermektyna, osocze rekonwalescencyjne, suplementacja witaminą D i niezliczone inne terapie eksperymentalne i opracowane przez lekarzy. koktajle, które zostały zakorzenione w rzeczywistej nauce i praktyce medycznej.

Zamiast tego mamy rodzaj scjentyzmu, który „działa jako służebnica Lewiatana w znacznie silniejszy i bardziej niebezpieczny sposób niż bazgroły lewicowych akademickich idealistów i fanatyków”. Fałszywie przedstawia zagrożenie egzystencjalne, a następnie dąży do rozwiązania typu Zero-Case poprzez szerokie zastosowania organów regulacyjnych, policyjnych i podatkowych państwa.

„Oznacza to przypadki Zero Covid, zerowe zużycie paliw kopalnych i zerowe bezrobocie powyżej arbitralnie określonego progu pełnego zatrudnienia w gospodarce krajowej”.

„Ale kiedy upoważniasz państwo do dążenia do zera czegokolwiek w kontekście nieodłącznej złożoności życia społecznego… masz przepis na nowy rodzaj totalitaryzmu gospodarczego i zubożającego wolność, który jest naprawdę czymś nowym pod słońcem”.

NAUKOWIEC MAKROEKONOMICZNY

Jak pisze Stockman, keynesizm — praktyka stymulacji makroekonomicznej — stał się przyjętą ewangelią po obu stronach przejścia politycznego. Biliony federalnych dolarów, stworzonych z niczego, są rozdzielane w celu ożywienia gospodarki zmiażdżonej przez „łagodzenie skutków COVID”.

Odkąd Richard Nixon powiedział 50 lat temu: „Teraz wszyscy jesteśmy keynesistami”, dług publiczny wzrósł 78-krotnie, a nominalny PKB tylko 19-krotnie.

Stockman twierdzi, że ostatnie 150 lat łatwo obala keynesizm. Wskazuje, że wolnorynkowy kapitalizm „działał znakomicie w latach 1870-1914 bez interwencji fiskalnej ani żadnego banku centralnego” i że „od tego czasu stopa wzrostu i wzrostu dobrobytu per capita nigdy nie była równa”. Kiedy została utworzona w 1914 roku, Rezerwa Federalna miała skromną misję zapewnienia płynności systemowi bankowemu, opartego na solidnym zabezpieczeniu komercyjnym. „Nie było żadnej swobody ani miejsca na przejęcie przez państwo gospodarki narodowej poprzez fałszywą naukę keynesowskiej makroekonomii” (https://tinyurl.com/k6xj4t4w).

Potem przyszła Wielka Wojna i naleganie Woodrowa Wilsona na finansowanie jej głównie długiem, a nie podatkami. Finansowanie masowych obligacji Liberty przez Fed tylnymi drzwiami otworzyło drzwi do monetyzacji długu publicznego i aktywistycznej bankowości centralnej. Pierwotny zakaz finansowania przez Fed długu publicznego został uchylony.

Podczas wojny PKB Stanów Zjednoczonych wzrósł z 40 miliardów dolarów przed wojną do szczytowego poziomu 92 miliardów w 1920 roku. „Na szczęście ludzie rozsądni od pieniędzy, których powołano do służby w zarządach 12 banków rezerwowych, wciąż znali fałszywy dobrobyt, gdy oni to widzieli. Więc zamiast próbować „stymulować” nieuniknioną deflacyjną gospodarkę wojenną, wolnorynkowi pozwolono powrócić do stabilnego poziomu w czasie pokoju…. Wydatki federalne w wysokości 18.5 miliarda dolarów w 1919 r. zmniejszyły się o 82% do zaledwie 3.2 miliarda dolarów w 1922 r.” Jednak gospodarka USA nie wpadła w ekonomiczną czarną dziurę, ale szybko się odbudowała.

Te fakty powinny były zburzyć keynesowski scjentyzm – z wyjątkiem twierdzenia, że ​​wolnorynkowy kapitalizm rozpadł się podczas Wielkiego Kryzysu w latach 1930. XX wieku.

„To, co dosłownie zmieniło bieg historii, to wypadek z 1922 roku” — pisze Stockman. „Wtedy rodzący się bank centralny rozprzestrzenił się w 12 wysoce niezależnych oddziałach regionalnych, odkrył zatruty owoc operacji otwartego rynku”. Kiedy dochody z obligacji Liberty gwałtownie spadły, Fed uruchomił maszyny drukarskie, aby kupować obligacje rządowe, aby wesprzeć swój rachunek zysków i strat. Następnie zaczął kupować aktywa, aby „kierować stopami procentowymi… i sterować biegiem działalności makroekonomicznej”. Obecnie codziennie kupuje aktywa o wartości 4 miliardów dolarów (https://tinyurl.com/2s9cweaw).

Brutalny krach na giełdzie w 1929 r. nastąpił po szczytowym zadłużeniu i rozdętym przez spekulacje PKB w 1929 r. Początkowy spadek realnego PKB o 10% w 1930 r. był mniej więcej taki sam, jak spadek o 9% w 1921 r., ale kapitalizm nie odskoczył w ten sposób miał w 1922 r. „Ponieważ tym razem w przeciwieństwie do Warrena Hardinga siedzącego na tylnym ganku, wzywającego do powrotu do 'normalności', politycy stanęli na przeszkodzie”. Te interwencje państwa przedłużyły Wielki Kryzys na większą część dekady i ustanowiły mit założycielski, który uzasadnia dzisiejsze bezlitosne i destrukcyjne machinacje monetarne i fiskalne (tinyurl.com/26cbfbuv).

Stockman przedstawia szczegółową analizę kryzysów bankowych i „ad hoc” polityki New Deal. Najbardziej niszczycielskim dziedzictwem było zniesienie przez FDR podstawy solidnych pieniędzy (https://tinyurl.com/4an8u6r9).

W przeciwieństwie do po Wielkiej Wojnie, nie mamy nadmiernie rozwiniętej produkcji, która powraca do poziomów z czasów pokoju, ale mamy obniżoną produkcję z powodu wcześniejszego przeniesienia przemysłu, a nawet rolnictwa, a teraz blokady COVID. „Zielony Nowy Ład” sparaliżowałby produkcję na stałe. Fed kontynuuje celową inflację, podczas gdy powszechnie panuje przekonanie, że brak wytworzenia wystarczającej ilości pieniądza spowodował deflacyjny Wielki Kryzys. Mamy więc do czynienia z trójką destrukcyjnych polityk opartych na scjentyzmie.

Ekonomista Davis Rosenberg przyznaje, że mamy „gospodarkę potiomkinowska” i że indeks S&P 500 byłby o co najmniej 500% niższy bez interwencji Fed. Jednak wydaje się, że według Stockmana Waszyngton po prostu przesadził. Rekalibracja polityki nie zadziała w sytuacji, „w której państwo toczy wszechobecną i toksyczną wojnę z gospodarką”. Stockman zauważa, że ​​w 2019 r. realne inwestycje netto na mieszkańca wynosiły 22% poniżej 2000 r. Ponadto płatności transferowe (rządowe świadczenia społeczne) wzrosły z około 5% PKB w 1970 r. do ponad 20% PKB w 2020 r., a w 2020 r. stopa oszczędności krajowych netto osiągnęła niemal rekordowo niski poziom 1.1% (https://tinyurl.com/4b9698s4).

Stockman ma nadzieję, że rzeczywista nauka może przeciwstawić się drodze do pańszczyzny i „ciemnym chmurom totalitarnej biedy”, ale ubolewa nad brakiem spójnej opozycji politycznej.

Wydaje się, że obecnie nauka traci we wszystkich trzech kwestiach.

Przeczytaj całą historię tutaj…