Bill Gates: Upada ostatni technokratyczny bohater?

W ostatnich latach ostatniego tysiąclecia (o ile mogę się domyślić z sitcomów) przyszły prezydent Donald Trump, choć prawie nie łamał żadnych globalnych list znaczących wartości netto, był z pewnością najbardziej znakomicie osoba bogata w Stanach Zjednoczonych, jeśli nie na świecie. On był die,en odniesienie kulturowe, wszechobecny synonim „bogatego faceta” w niemal każdej sytuacji. Na wiele sposobów też typował wyższe klasy swoich czasów: krzykliwe, obskurne, efektowne, gdzieś na granicy starych pieniędzy i nowych - nie wspominając o granicy między dwiema zupełnie różnymi epokami.

Donald Trump z lat 90. z 2021 r. - sam Donald Trump przekształcił się w coś zupełnie innego - to oczywiście Jeff Bezos. Czasy się zmieniły, więc kulturowa wszechobecność nie dotyczy garniturów gotowych do użycia i Kevin sam w domu kamee i więcej o gilotynach i jaszczurach. Kiedy mówimy o Rich Guy ™ ️ teraz jest on bezdusznym kapitalistą, obiektem płonącej populistycznej wściekłości, a nie beztroskiej kpin. Każdy bogaty facet jest odbiciem jego chwili i każda chwila ją ma (przynajmniej od czasu nazwy Rockefeller wszedł do świadomości publicznej).

W międzyczasie, kiedy dorastałem, rolę pełnił Bill Gates. To był początek nowego tysiąclecia, a wraz z nim epoka komputerów - to znaczy komputerów jako dominującej siły w społeczeństwie. Klucze do królestwa nie należały już do synów bogatych ludzi z monomaniackim oddaniem (i talentem do tworzenia) swoich osobistych marek; należeli do frajerów. Każdemu chłopcu z mózgiem powiedziano, żeby trzymał się książek, żeby wyrósł na Billa Gatesa. W chwili, gdy władza nie opierała się na brutalnej sile, wdzięku ani żadnym innym tradycyjnym sposobie budowania kapitału społecznego, ale na zimnej, twardej, ostrej lewej części mózgu, królem był Bill Gates.

I on to uwielbiał. To nie jest wielka tajemnica. Jak na programistę w okularach, który jest kimś mniej niż Adonisem, założyciel Microsoftu zawsze żywił niezwykłą miłość do światła reflektorów i kamer, ciesząc uwagę opinii publicznej, jaki gwarantuje jego status kulturowo-ekonomiczny. Po części może to być powód, dla którego w 2008 r. - 13 lat po zakończeniu kariery najbogatszego człowieka na świecie - Gates porzucił pełnoetatową pracę w firmie Microsoft, aby poświęcić się przede wszystkim filantropii. Wycieczki do Afryki z mnóstwem kamer to świetny PR.

Ale jest też coś więcej w agresywnych działaniach filantropijnych Gatesa niż tylko sesje zdjęciowe z brązowymi dziećmi. W przeciwieństwie do, powiedzmy, Bezosa, który zajmuje się filantropią tylko wtedy, gdy absolutnie musi (aby trzymać z daleka gilotyny), Gates zawsze wydawał się Szczery. Zawsze wykazywał autentyczne zainteresowanie swoimi projektami obejmującymi cały świat i kształtującymi świat, a jego kierownictwo w Gates Foundation jest pod każdym względem aktywne i intensywne.

Szczególnie interesujące jest to, że - ponieważ jest on całkowicie awatarem cyfrowej chwili - Gates zawsze podchodził do tych wysiłków (i, co za tym idzie, do całej swojej kariery jako bogatego faceta początku tysiąclecia) z intensywnie skomputeryzowanym sposobem myślenia. . Każdy problem na świecie, od zmian klimatycznych, przez biedę, po głód, był dla Billa Gatesa tylko problemem logicznym, błędem w programie, który należało naprawić, aby system działał tak płynnie, jak to tylko możliwe.

To jest technokracja w jej najczystszej i najbardziej intensywnej formie. Trzeci Świat nie ma odpowiednich zapasów żywności? Kupuj tyle ziemi, ile możesz i zoptymalizuj jej wydajność, aby globalna produkcja żywności osiągnęła najwyższą wydajność systemu. Ubóstwo na poziomie pokoleniowym, skoncentrowane regionalnie? Kilka ukierunkowanych dotacji i programów Fundacji Gatesa może… powiedzmy, złagodzić potrzeby ludności… w celu wspierania możliwości i wzrostu. Postęp jest opóźniony lub rozłożony w jakimś rodzaju nierównowagi? Nakłady edukacyjne z pewnością wpłyną na skorelowane wyniki.

Tak to wyglądało przez długi czas. Ludzie pewni swoich utopijnych wizji opracowaliby programy dla ich osiągnięcia, a gdyby (jak Bill Gates) mieli środki, programy te zaczęłyby działać. Oczywiście, ponieważ świat nie jest w rzeczywistości systemem komputerowym, zamierzone efekty nigdy tak naprawdę się nie zmaterializowały. Mimo to technokratyczny impuls ery cyfrowej utrzymywał się przez dłuższy czas.

Jeśli jednak ten impuls ma być utożsamiany z jego najwybitniejszym bohaterem, wydaje się, że w końcu został zgaszony - lub przynajmniej usunięty ze szczytu mocy. Człowieka z Microsoftu nie ma już na topie. W rzeczywistości doświadczył jednego z najbardziej dramatycznych i gwałtownych upadków z łaski w niedawnej pamięci. Jego żona, Melinda (z domu Francuz), zdecydowała się na rozwód - to chyba największa jak dotąd wiadomość, jaka pojawiła się w maju. Wkrótce po upublicznieniu postępowania rozwodowego New York Times zgłaszane że Gates „miał reputację wątpliwego zachowania” na długo przed swoim rozwodem. Niektóre z najbardziej znaczących przykładów takich zachowań obejmowały nieudane romantyczne zaloty wobec podwładnych i znajomych zawodowych. O wiele bardziej obciążające jest jednak doniesienie z Daily Beast i innych miejsc, że skojarzenia Gatesa z finansistą i sieciowym drapieżnikiem Jeffreyem Epsteinem były znacznie szersze niż wcześniej sądzono. Podczas gdy Bill twierdzi, że związek został przesadzony przez media, wydaje się jasne, że Epstein był impulsem do głośnego rozwodu pary.

Gates mówi, że nie zdawał sobie sprawy z mniej poważnych działań Epsteina i nie ma obecnie dowodów na to, że jest inaczej. Plik Codziennie Beast proponuje, aby filantrop podszedł do związku w nadziei, że dobrze skomunikowany finansista może przyznać mu Nagrodę Nobla. Sugerowano również, że jego niedawne filantropijne i innowacyjne przedsięwzięcia mają na celu osiągnięcie tego szczególnego celu.

Nie jestem pewien, czy to takie proste. Gates - mimo wszystkich swoich licznych, ogromnych wad - jest w rzeczywistości mniej płytki. Nie chce tylko Nagrody Nobla. On chce zarabiać Nagroda Nobla - a przynajmniej poczuć, że zasłużył na to. Zakładając, że jego charakter jest czytelny i spójny, chce tego nie tylko jako referencji (przyznano, die,en poświadczenie), ale jako potwierdzenie, że świat został przekształcony na jego obraz - ułożony oczywiście w kodzie binarnym. Jeśli jednak dostanie to teraz, będzie to trochę niespodzianka; świat już kilka lat minął od złośliwego optymizmu, który, jak ma nadzieję magnat technologiczny, przypieczętuje umowę.

Wraz z końcem ery Billa Gatesa systematyczne, a nawet pełne nadziei elementy technokracji ustępują miejsca bardziej cynicznym zmianom. Metodyczny, programowy idealizm stracił całą władzę, jaką posiadał zaledwie kilka lat temu. Jedynymi oligarchami, z którymi zostaliśmy, są ci, których zło jest znacznie bardziej apatyczne i amoralne niż ambitne lub obłudne. Wiek bram się skończył; Era Bezos - w której nieliczni panujący porzucają zarówno pozory moralnej wizji, jak i przyznanie się do władzy - rozpoczęła się. Nikt już nie udaje, że może poprowadzić świat do jego idealnych celów; po prostu chcą rządzić światem.

Przeczytaj całą historię tutaj…