2030 Cel agendy dotyczący ubóstwa zagrożony bez godnej pracy

Globalny deficyt wysokiej jakości miejsc pracy i pogarszające się warunki gospodarcze w wielu regionach grożą cofnięciem dziesięcioleci postępów w ograniczaniu ubóstwa, ostrzega nowy raport Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP). Co więcej, względne ubóstwo¹  w krajach rozwiniętych rośnie.

Korzystając z najnowszych dostępnych danych, MOP Światowe perspektywy zatrudnienia i perspektywy społecznej (WESO) 2016 - Przekształcanie miejsc pracy w celu położenia kresu ubóstwu , stwierdza, że ​​ponad 36 wschodzącego i rozwijającego się świata żyje w biedzie - przy dziennym dochodzie poniżej parytetu siły nabywczej 3.10 (PPP).

Raport wylicza, że ​​około miliarda USD 600 rocznie - czyli prawie bilion USD 10 ogółem w ciągu lat 15 - jest potrzebne do wyeliminowania ekstremalnych²  - i umiarkowany³  ubóstwo na całym świecie według 2030.

Raport stwierdza, że ​​problemu utrzymującego się ubóstwa nie można rozwiązać za pomocą samych transferów dochodów; więcej lepszych miejsc pracy ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia tego celu.

Szacuje się, że prawie jedna trzecia skrajnie lub średnio biednych w rozwijających się gospodarkach ma miejsca pracy. Jednak ich zatrudnienie jest z natury podatne na zagrożenia: czasami są nieodpłatne, koncentrują się w zawodach wymagających niskich kwalifikacji, a przy braku ochrony socjalnej opierają się niemal wyłącznie na dochodach z pracy. Wśród krajów rozwiniętych więcej pracowników ma zatrudnienie i wynagrodzenie, ale to nie powstrzymuje ich przed popadnięciem w ubóstwo.

WESO 2016 stwierdza, że ​​częstotliwość występowania względnego ubóstwa wzrosła o jeden punkt procentowy w Unii Europejskiej od początku kryzysu.

„Oczywiście, że Zrównoważony rozwój Cel położenia kresu ubóstwu  we wszystkich postaciach 2030 jest wszędzie zagrożony - powiedział Guy Ryder, dyrektor generalny MOP. „Jeśli poważnie podchodzimy do agendy 2030 i chcemy w końcu położyć kres pladze ubóstwa, która trwa przez pokolenia, musimy skupić się na jakości miejsc pracy we wszystkich narodach”.

„Obecnie, podczas gdy 30 na świecie jest biedny, posiadają jedynie 2 na całym świecie dochodu”, powiedział Raymond Torres, Specjalny Doradca MOP ds. Społecznych i Ekonomicznych. „Tylko poprzez celową poprawę jakości zatrudnienia osób posiadających pracę i stworzenie nowej godnej pracy zapewnimy trwałe wyjście z niepewnych warunków życia i poprawimy warunki życia biednych pracujących i ich rodzin”.

W badaniu stwierdzono również, że wysoki poziom nierówności dochodów zmniejsza wpływ wzrostu gospodarczego na ograniczanie ubóstwa. „To odkrycie mówi nam, że nadszedł czas, aby zastanowić się nad odpowiedzialnością bogatych narodów i jednostek za utrwalanie ubóstwa. Akceptacja status quo nie jest opcją ”, mówi Torres.

Kruchy i nierówny postęp

Szacunki MOP dotyczące ograniczania ubóstwa nastąpiły po długim okresie globalnego postępu, przy czym odsetek ludności żyjącej w skrajnym ubóstwie spadł z 46.9 w 1990 do nieco poniżej 15 w krajach wschodzących i rozwijających się 107. Gdy weźmie się pod uwagę umiarkowanie niski poziom, wskaźnik spadł z 67.2 procent do 36.2 procent.

Ale dane pokazują, że postęp w zakresie ubóstwa był nierówny. Ubóstwo gwałtownie spadło w krajach o średnich dochodach, szczególnie w regionie Azji i Pacyfiku, ale w znacznie mniejszym stopniu w krajach o niskich dochodach, w których 47.2 procent ludzi pozostaje w skrajnym ubóstwie. W krajach rozwiniętych ubóstwo faktycznie wzrosło w ostatnich latach, zwłaszcza w Unii Europejskiej.

Ponadto, pomimo znacznego ogólnego postępu w ograniczaniu skrajnego ubóstwa, WESO 2016 ostrzega, że ​​dalszemu ograniczaniu ubóstwa zagraża nie tylko słaby wzrost gospodarczy, ale także kluczowe przeszkody strukturalne w tworzeniu miejsc pracy wysokiej jakości.

Ostatnie pogorszenie perspektyw gospodarczych w Azji, Ameryce Łacińskiej i regionie arabskim oraz w krajach bogatych w zasoby naturalne zaczęło ujawniać kruchość zatrudnienia i postępu społecznego. W niektórych z tych krajów nierówności dochodowe zaczęły rosnąć po dziesięcioleciach spadków, co zwiększa ryzyko, że postęp w walce z ubóstwem może być zagrożony.

Redukcja ubóstwa we wszystkich sektorach w poszczególnych krajach również była nierówna. Korzystając z najnowszych danych, szacunki oparte na krajach wschodzących i rozwijających się 43 pokazują, że jedna czwarta osób zatrudnionych w rolnictwie żyje w skrajnym ubóstwie (prawie dwie trzecie wszystkich pracujących skrajnie ubogich), w porównaniu z zaledwie X% osób zatrudnionych w przemyśle , i tylko 12 procent osób zatrudnionych w usługach.

Przekształcanie miejsc pracy w celu położenia kresu ubóstwu

Raport WESO 2016 zawiera szereg zaleceń dotyczących sprostania strukturalnym wyzwaniom związanym z zapewnieniem wysokiej jakości miejsc pracy i jednoczesnym ograniczeniem ubóstwa. Zawierają:

1. Zwalczanie pułapek o niskiej wydajności, które leżą u podstaw ubóstwa:
   Jeśli wzrost gospodarczy jest wąski, idzie w parze z utrzymującymi się wysokimi lub rosnącymi wskaźnikami ubóstwa. Polityka musi zdywersyfikować bazę produkcyjną i zająć się pułapkami o niskiej produktywności poprzez: i) stymulowanie zrównoważonych przedsiębiorstw i ułatwianie przechodzenia od nieformalnych do formalnych przedsiębiorstw i ustaleń dotyczących zatrudnienia, ii) walkę z niepewnością zatrudnienia, oraz iii) inwestowanie w umiejętności i opóźnione sektory, w szczególności rolnictwo i wiejskie gospodarki pozarolnicze.
2. Wzmocnienie praw w pracy i umożliwienie pracodawcom i organizacjom pracowniczym dotarcia do biednych: Osoby powinny być uprawnione do odmowy przyjęcia niedopuszczalnych form pracy, co podkreśla znaczenie międzynarodowych standardów pracy i minimalnych poziomów ochrony socjalnej. Zbiorowo biedni i bezbronni również potrzebują głosu, aby mieć wpływ na krajową politykę pracy. Dlatego organizacje pracodawców i pracowników potrzebują ochrony prawnej, aby umożliwić im reprezentowanie biednych.
3. Walka z ubóstwem poprzez dobrze zaprojektowane polityki zatrudnienia i polityki społecznej: Rządy powinny skorzystać z wielu ostatnich przykładów udanej polityki zatrudnienia i polityki społecznej, które zwiększają perspektywy zatrudnienia ubogich, zarówno w gospodarkach rozwiniętych, jak i krajach rozwijających się. Ponadto, biorąc pod uwagę częste występowanie ubóstwa wśród dzieci, pilne jest wzmocnienie ukierunkowanych programów łączących edukację ze wsparciem dochodów.
4. Wzmocnienie zdolności rządów do wdrażania polityk i standardów ograniczających ubóstwo:  Ubóstwo często wiąże się z niską zdolnością wdrażania administracji publicznych. Aby wdrożyć powyższe zasady, niezbędna jest skuteczna administracja pracy, instytucje porodowe i dialog społeczny. Ponadto, aby zapewnić, że wsparcie dochodu dociera do biednych, należy walczyć z korupcją.
5. Zwiększanie zasobów i uświadamianie bogatym ich odpowiedzialności:  Ponieważ wiele zidentyfikowanych narzędzi politycznych wymaga zmiany orientacji priorytetów politycznych i funduszy rządowych, progresywna podstawa opodatkowania i sprawiedliwe traktowanie podatkowe dużych i małych przedsiębiorstw są ważne dla zapewnienia finansowania przy jednoczesnej poprawie zachęt. Byłby to skuteczny sposób uświadomienia bogatym faktu, że utrzymujące się nierówności majątkowe i dochodowe mogą utrudniać dalszy postęp w ograniczaniu ubóstwa.
6. Zaangażuj MOP w osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju:  Dowody wskazują, że godna praca jest niezbędnym warunkiem położenia kresu ubóstwu przez 2030. MOP będzie pracować nad katalizowaniem międzynarodowej współpracy w zakresie polityk sprzyjających godnej pracy i zrównoważonym przedsiębiorstwom, w ścisłej współpracy z ONZ, Bankiem Światowym i krajami darczyńcami.

Przeczytaj całą historię tutaj…