Wreszcie, ktoś poprawnie przypisał rolę Marksa, robotyki, zniszczenia kapitału, a tym samym zniszczenia samego kapitalizmu i samej Wolnej Przedsiębiorczości. Zbigniew Brzeziński w Między dwoma wiekami: rola Ameryki w erze Technetronicrozwinął ideę, że marksizm był jedynie krokiem do ostatecznego wyniku ewolucji społecznej, którą nazwał erą technetroniczną, czyli technokracją. W ten sposób kapitalizm umrze i zostanie zastąpiony przez technokrację. Charles Hugh Smith dał pierwsze jasne wyjaśnienie, w jaki sposób i dlaczego tak się stanie. ⁃ Edytor TN
Cokolwiek może wyprodukować utowarowione roboty, nie jest już opłacalne; raczej produkcja niszczy kapitał.
Wczoraj rozmawiałem o tym, że roboty wykonują tylko pracę, która jest opłacalna, ponieważ każde przedsiębiorstwo kupujące, programujące i konserwujące roboty do wykonywania nierentownych prac wkrótce wypadnie z rynku.
Niewielu obserwatorów zdaje się rozumieć, że automatyzacja przechodzi przez dwa odrębne etapy rentowności: kiedy roboty / automatyzacja najpierw zastępuje kosztownych pracowników, zyski rosną. Obserwatorzy następnie sporządzają prognozy oparte na przekonaniu, że te początkowe zyski będą zasadniczo kontynuowane w nieskończoność.
Ale ta początkowa faza zwiększania zysków płynących z automatyzacji jest krótkotrwała; ponieważ narzędzia automatyzacji są same w sobie utowarowione i stają się dostępne dla każdego na świecie z pewnym kapitałem i ambicjami, zautomatyzowani konkurenci o niższych kosztach pojawiają się na rynku, niszcząc siłę cenową pierwszy adoptujący.
Gdy przedsiębiorstwo konkuruje tylko z innymi zautomatyzowanymi przedsiębiorstwami, zyski spadają niemal do zera, ponieważ pojawiają się konkurenci o niższych kosztach. Przewaga konkurencyjna jest niewielka, gdy dziedzina jest utowarowiona / zglobalizowana, a cena pozostaje niewielka, z wyjątkiem marek, które tworzą pamięć podręczną, za posiadanie której niektórzy ludzie będą płacić dodatkowo.
Ale wszystko, co zostało utowarowione, nie będzie już opłacalne, ponieważ przewaga konkurencyjna polegająca na zastąpieniu pracowników ludzkich robotami znika, gdy konkurenci również zastąpią swoich pracowników robotami.
[the_ad id = "11018 ″]
Karol Marks opisał tę dynamikę krateru zysków, a następnie zanikania w XIX wieku. Marks opisał konsekwencje nadmiernych inwestycji w utowarowioną produkcję i wynikającą z tego nadprodukcję: kiedy każdy, kto ma dostęp do inwestorów lub kredytu, może kupić te same maszyny - to znaczy, że maszyny są wymiennymi towarami, takimi jak maszyny do szycia, krosna elektryczne itp. –Zdolność produkcyjna rośnie, ponieważ każdy konkurent próbuje obniżyć koszt jednostkowy każdego produktu, wytwarzając więcej.
Innymi słowy, jedyną przewagą konkurencyjną w gospodarce utowarowionych maszyn i produktów jest zwiększenie produkcji poprzez nadmierne inwestowanie w moce produkcyjne. Jeśli konkurencja obniży cenę produktów, ci, którzy mogą podwoić produkcję, osiągną opłacalne korzyści skali.
Nadmierna inwestycja i nadwyżka zdolności produkcyjnych są nieodłączną dynamiką produkcji; ci, którzy nie zainwestują dużych środków w zwiększenie zdolności, staną się nierentowni. Gdy ich kapitał zostanie zniszczony, znikają w niewypłacalności.
Jak wyjaśnił Marks, każde przedsiębiorstwo dąży do realizacji tej samej strategii, a końcowym rezultatem jest ogromna nadmierna inwestycja i nadwyżka zdolności produkcyjnych. Powódź produktów przytłacza popyt, a ceny spadają poniżej kosztów produkcji.
Nadmierna inwestycja prowadzi do nadwyżki zdolności produkcyjnych, która dewaluuje wytwarzane produkty.
Prowadzi to do sprzecznych z intuicją wyników: nadmierna inwestycja niszczy kapitał.
Naiwna wiara, że roboty wygenerują tyle bogactwa, że ludzie nie będą mieli pracy, jest zacofana: nadmierne inwestycje w utowarowione roboty i ich utowarowiona produkcja zniszczą kapitał, a nie go stworzą.
Przypomnijmy, że przedsiębiorstwa nie mają zysków, przedsiębiorstwa mają tylko wydatki. Roboty nigdy nie będą wolne ze względu na ich wewnętrzną złożoność oraz wykorzystanie zasobów i energii. Ponieważ roboty i inne narzędzia automatyzacji stają się towarami, które każdy może kupić, wszystko, co mogą wyprodukować roboty, jest odpowiednio dewaluowane.
Innymi słowy, to, co mogą wyprodukować utowarowione roboty, nie jest już opłacalne; raczej produkcja niszczy kapitał.
Prowadzi to do zaskakującego wniosku: to zniszczenie kapitału musi być subsydiowane przez opodatkowanie wszystkiego, co nadal jest opłacalne, tj. Wszystkiego, co nie może być utowarowione ani zautomatyzowane.
Innymi słowy, przedsiębiorstwa czerpiące zyski z ludzkiej pracy, których nie można zastąpić robotami utowarowionymi (wymiennymi), będą subsydiować wewnętrznie nierentowną produkcję robotów, która niszczy kapitał.
wpDiscuz