Nowa miejska agenda gospodarcza: jak zlokalizować, uspołecznić i zdemokratyzować gospodarkę

Wszystko musi minąć, a dominujący miejski model ekonomiczny ostatnich kilku lat zaczyna skrzypnąć, a nowy progresywny program może go zastąpić. U jej podstaw leży odrzucenie liberalnej ekonomii, kwestionowanie miejskiej polityki gospodarczej i chęć reorganizacji naszych gospodarek miejskich: sprawiedliwość społeczna i zrównoważony rozwój środowiska to nie tylko nadzieje, ale główne cele.

Globalne inwestycje, aglomeracja, nieruchomości i finansowanie nie przynoszą efektów społecznych. Pod tym względem nowy ruch działa na rzecz dystrybucji gospodarki i rozszerzenia nad nią władzy. To nie jest teoretyczne: agenda jest praktyczna, żywa i rośnie. Jak powiedziała teoretyk polityki Hannah Arendt: „polityka opiera się na wielości ludzkiej”. I widzimy nową różnorodność działań, których przykładem są ruchy komunalne (np. Barcelona) i nowe globalne sieci, takie jak „Nieustraszone miasta”. To jest o budowanie bogactwa społeczności w Wielkiej Brytanii i Europie przez Centrum Lokalnych Strategii Gospodarczych (CLES) oraz Współpraca na rzecz demokracji w Stanach Zjednoczonych. Obejmuje innowacje społeczne, czego przykładem jest dobre gospodarki miasta. Chodzi o uwalnianie aktywności dookoła podstawowa gospodarka, energia komunalna, lokalne finanse, spółdzielnie, bankowość społecznościowa i wspaniałe laboratoria.

Niestety w Wielkiej Brytanii, a zwłaszcza w Anglii, wiele naszych miast znajduje się za zakrętem. Przez ostatnie lata 8, pod odrobiną oszczędności, wielu pokładało dużo ślepej wiary i nadmiernego zaufania w liberalną politykę gospodarczą miasta, dotyczącą dewolucji miast, ekonomii aglomeracji i boomgoggling polityka wzrostu. Teraz jest oczywiste, że ortodoksje rozwojowe pro-deweloperskiego przedsiębiorczości miejskiej zawodzą społecznie. Zyski bogactwa płyną albo do już bogatych, albo czerpią je inwestorzy zewnętrzni. Podejście, które obiecało i zapewniło „klasę kreatywną”, konsumpcję w centrum miasta i nowe błyszczące budynki miejskiego życia, w równym stopniu przyczyniło się do pogłębienia nierówności i zaostrzenia ubóstwa. Ta wada nie jest niczym nowym - od dziesięcioleci jest widoczna na całym świecie. Jednak w Anglii liberalna ekonomia skarbu zyskała spóźnioną dzierżawę życia, otoczona bezprecedensowymi oszczędnościami publicznymi.

Ten społecznie i środowiskowo zaniedbany program jest słaby w obliczu wyzwania i coraz bardziej pozostaje w kontakcie z nastrojem publicznym. Jako łagodne antidotum zaobserwowaliśmy wzrost agendy wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu i możemy spodziewać się godnych pochwały działań, takich jak dobrowolne karty zatrudnienia (często bez zębów), wzrost filantropii biznesu, lepszy dostęp do pracy i programy poprawy umiejętności. Wszystko to jest przyzwoite, ale beznadziejnie słabe, biorąc pod uwagę skalę wyzwań. Nie miejmy złudzeń, drobne dostosowania społeczne nie sprawdzą miejskiej liberalnej ekonomii. Wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu może rozpoznać problem, ale unika wyzwania w zakresie koncentracji bogactwa lub budowania sprawiedliwości społecznej. Wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu nie jest społecznie sprawiedliwą reorganizacją gospodarki, ale „zjedzmy ciasto i zjedzmy” - i jako taki jest nierealne. Oczywiście globalne inwestycje i konkurencyjność w globalnej gospodarce są ważne, ale musimy również poradzić sobie z trudnymi realiami współczesności.

Po pierwsze, spadek gospodarczy. Przy trwającej globalnej niepewności gospodarczej i Brexicie jest wysoce prawdopodobne, że obszary będą walczyć gospodarczo bardziej niż jest to optymistycznie przewidywane (tj. Greater Manchester Spatial Framework opiera się na rocznym wzroście VGA w 2.5 do 2035). To ambitne, ale niezwykle optymistyczne. Musimy być rozsądni i budować odporność ekonomiczną oraz mieć mniej ślepą wiarę we wzrost i bogactwo, aby przynieść obiecane dywidendy społeczne. Przyszłość polega na zapewnieniu, że strategie przemysłowe i gospodarcze równoważą zwrot finansowy i społeczny oraz że są nowe narracja społeczna miast pozwala się rozwijać czas i przestrzeń.

Po drugie, zmiany technologiczne powodują zmianę bogactwa. Rewolucja technologiczna i przyspieszenie automatyzacji przyspieszają długotrwałe przejście od bogactwa poprzez zatrudnienie do bogactwa poprzez zwrot z inwestycji. Automatyzacja coraz częściej oznacza, że ​​znikną zadania produkcyjne o niższych / średnich kwalifikacjach. Dlatego albo bardziej skazujemy na nisko płatną, robotyczną i niepewną pracę, albo reorganizujemy gospodarkę. Należy przywrócić ochronę miejsca pracy, a zwrot finansowy z inwestycji musi zostać poszerzony i pogłębiony, a nie tylko w niewielkim stopniu. Zadanie jest jasne: musimy teraz budować więcej form demokratycznie posiadanych komunalnych środków inwestycyjnych i pojazdów powrotnych oraz rozwijać formy własności, które mają na celu uchwycenie i poszerzenie zysków majątkowych (tj. Spółdzielnie).

Po trzecie, lokalne mocne strony. Wybierz dowolną angielską lokalną strategię gospodarczą, która podkreśli znaczenie zaawansowanej produkcji, biotechnologii, sektorów cyfrowych i wysokich umiejętności. Nie ma wątpliwości, że będą to kluczowe sektory w przyszłości i należy je rozwijać w odpowiednim tempie. Ale zaciekły charakter globalnej konkurencji gospodarczej oznacza, że ​​cele te są wspólne dla setek miast w zaawansowanym świecie. Musimy być mądrzejsi i mniej ogólni. W wielu angielskich regionach miejskich bardziej opłacalnymi opcjami ekonomicznymi są istniejące branże społeczne i kreatywne oraz lokalne przedsiębiorstwo. Miasta muszą inwestować w infrastrukturę społeczną i przedsiębiorstwa społeczne, a przede wszystkim wspierać rodzimą działalność małych przedsiębiorstw.

Przeczytaj całą historię tutaj…